«Այստեղ գալուց առաջ պատահաբար հանդիպեցի մի երիտասարդի, որը ճանաչեց, որ ես Ազգային Ժողովրդավարական Բեւեռից եմ, ասաց՝ ես եւ իմ համախոհ ընկերները, որ կարծում էինք մեր ուղղությունը պետք է Արեւմուտք լինի, ձեզանից հիասթափվել ենք, քանի որ հստակ տեսնում ենք Կրեմլի ականջները այս նոր ծագած շարժման հետեւում:
Ես շատ հանգիստ լսեցի երիտասարդին, որը լավ, զարգացած ու կիրթ մարդու տպավորություն էր թողնում, ապա իրեն մի քանի հարցեր ուղղեցի: Առաջին հարցս էր, թե Կրեմլի ականջներ տեսնելուց բացի՝ Հայաստանում ադրբեջանաթուրքական ականջներ առհասարակ երեւո՞ւմ են, թե ոչ: Եվ եթե երեւում են այդ ականջները, շատանո՞ւմ են, թե ոչ: Գլուխը թոթվեց ու ասաց՝ երեւում են: Երկրորդ հարցը ուղղեցի՝ ռուսական զորքերը գնո՞ւմ են Արցախից, Ադրբեջանից, ադրբեջանահայկական սահմանից: Ասաց՝ այո, գնում են, բայց մենք գիտենք, որ ռուսները մի քանի անգամ գնացել եւ հետ են եկել:
Երրորդ հարցը ուղղեցի՝ իսկ երբ ռուսները գնում են, այդ վակուումը ումո՞վ է լրացվելու՝ արեւմտամե՞տ հայերով, ռուսամե՞տ հայերով, իրանամե՞տ հայերով, թե՞ ինքնիշխան հայերով է լրացվելու: Չէ՞ որ անվտանգային վակուում է առաջացել, որը ինչ-որ մեկը պետք է լրացնի: Ինքն այս հարցերին պատրաստ չէր, եւ ժամանակ է պետք, որպեսզի ինքը եւ իր նման չկողմնորոշված շատ երիտասարդներ հասկանան: Գիտեն, որ Նիկոլի փոխարինման հարց կա, բայց չեն իմանում՝ ումով եւ ինչպես»,-ասուլիսում նշեց ԱԺԲ խորհրդի անդամ Գարեգին Չուգասզյանը:
Նրա խոսքով՝ կա մարդկանց մի հոծ զանգված, որը սպասողական վիճակում է. «Հիմա ես իմ խոսքն ուղղում եմ այդ չկողմնորոշված կամ բացասական տրամադրված մարդկանց, որոնք մեր հայրենակիցներն են: Ուզում եմ հարցնել ձեզ՝ այսօր մենք պիտի սպասենք, որ ինչ-որ մեկը գա եւ կանխատեսի՞ մեր ապագան, թե՞ մենք մասնակցելով, ազդեցություն ունենալով այդ ապագայի կերտմանը՝ պիտի փոփոխությունները բերենք: Սպասելով լավ բանի չենք հասնի: Բնության մեջ կա քայքայման գործընթաց, մեր աչքի առաջ է Հայաստանի անվտանգության համակարգի փլուզումը՝2020 թվականից սկսած, 2023թ Արցախի կորստով, հետո մեր սահմանների փլուզումով, հիմա էլ Տավուշի…Մարդկանց մի մասն ասում է՝ եթե Արցախի համար չկանգնեցինք, հիմա Տավուշի համա՞ր ենք կանգնելու, ես իրենց ասում եմ՝ ժողովուրդ, բաժակը կարող է մի կաթիլով սկսի թափվել…Այո, Արցախը չլցրեց բաժակը, բայց մեր աչքի առաջ Տավուշի դիմադրական շարժումը հանգեցրեց հրապարակի լցմանը»:
Կարդացեք նաև
Գարեգին Չուգասզյանն ընդգծում է. «Մենք պետք է արձանագրենք վերջին տարիների համար բացառիկ մի երևույթ՝ ժողովուրդն իր կամքն արտահայտելու համար հավաքվեց եւ լցրեց հրապարակը, դրանով մի քանի շատ կարեւոր արձանագրումներ արվեցին: Առաջինը, որ առհասարակ կա հայ ժողովուրդ, որը չի ընդունում իր հետ պատահած բոլոր փորձանքները եւ փորձում է այս կամ այն կերպ դիմադրել: Եվ բոլոր այն կարծիքները, որ սա մեկ կենտրոնից ուղղորդվող շարժում է, մի ինչ-որ սուպերկոմպյուտերում նստել ու հաշվել են, թե ով ոնց պիտի միանա այս շարժմանը, այդպիսի բան չկա: Մենք տեսել ենք, թե վերջին տարիներին որքան շարժումներ են եղել, բայց երբեք նման ձեւով հրապարակ չի լցվել…Սա բացառիկ երեւույթ է, ուրեմն հայ ժողովուրդը բնազդով դուրս է եկել վճռական պայքարի…»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ