Նրանք, ովքեր հոգնել են այս իրավիճակից եւ փոփոխություններ են ուզում, օրհնում են Բագրատ սրբազանին, նրա գլխին լուսապսակ դնում, հավատով լսում նրա ասած ամեն մի բառը եւ հույսով սպասում, որ հոգեւոր հոր առաջնորդությամբ կստացվի անել այն, ինչ չկարողացան անել քաղաքական գործիչները:
Եւ երբ այս ամենի ֆոնին խոսում են արդար ընտրությունների, սահմանադրական եղանակով իշխանափոխության, դեմոկրատական արժեքների մասին, մարդ ուղղակի ուզում է քրքջալ` եթե պատրաստ եք իշխանությունը հանձնելու, եթե հարգում եք մարդու իրավունքները, օրենքներն ու Սահմանադրությունը, եթե թեկուզ մի գրամ մտածում եք ձեր երկրի ապագայի մասին, ինչո՞ւ եք նման նողկալի եղանակներով փորձում կանխել ժողովրդական շարժումը եւ ճնշել ժողովրդի ձայնը: Ինչո՞ւ եք ատամներով պահում իշխանությունը:
Չէ որ 2018-ին էլ դուք եք նման եղանակով` առանց ընտրության, իշխանության եկել, թաքնվելով ժողովրդի բողոքի, փոփոխությունների ազնիվ ցանկության տակ:
Իսկ ո՞վ ասաց, որ Սերժ Սարգսյանին մերժելն ավելի կարեւոր ու լեգիտիմ նպատակ էր, քան երկիրը մաս-մաս հանձնելը կասեցնելը եւ պարտված, կոտրված, զիջումների պատրաստ բանակցողին փոխելը լեգիտիմ ու արդար նպատակ չէ:
Կարդացեք նաև
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
