Պատկերացրեք աղբի մի «սար»: Եվ քանի որ այդ կույտն արդեն գոյություն ունի, քանի որ «բոլորն են այդպես վարվում», ոչինչ չի պատահի, եթե ես իմ փոքրիկ «ցելոֆանը» գցեմ այդ կույտի վրա: Թե՞ կպատահի:
…2018 թվականին ՀՀԿ-ականներին չէին թողնում խանութ մտնել (իհարկե, նրանց, ովքեր անձամբ խանութ էին գնում, ոչ թե իրենց վարորդներին էին ուղարկում), հայհոյում էին եւ անիծում: Աղբի կույտն առաջացած էր, որոմը ցանած էր, քաղհան անելու փորձը հանդիպում էր կոշտ դիմադրության: Իսկ մի քանի օր առաջ ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող երիտասարդը տրանսպորտում վիրավորել է ՔՊ-ական պատգամավորին: Կույտը մի փոքր մեծացավ:
2008 թվականի մարտի 1-ին օլիգարխների զինված բանդաները ֆիզիկական հաշվեհարդար էին տեսնում ցուցարարների հետ: Օրերս դիմակավորված հանցագործները (գուցե նույն օլիգարխների նույն բանդաների՞ց) հարձակվել եւ խոշտանգել են նույն երիտասարդին այն պարագայում, երբ նա գտնվում էր ոստիկանության վերահսկողության տակ, իսկ բարձրաստիճան ՔՊ-ականները (փողոցում մարդկանց վրա թքող, ԱԺ-ում քացով կռիվ անող) բոցավառ կոչեր էին անում՝ պատժել խուլիգանին: Բավականին շոշափելի նոր աղբակույտ է:
Պատգամավորն ԱԺ միջանցքում հարցերին պատասխանելու փոխարեն հարձակվում է լրագրողի վրա: Մեր պրակտիկայում դա առաջին դեպքը չէ՝ հիշեցի Նահապետ Գեւորգյանին («Նավոյին») եւ Հակոբ Հակոբյանին («Ճոյտին»): Ինչպե՞ս վարվել: Ագրեսիային ագրեսիայո՞վ պատասխանել, վիրավորանքներին վիրավորանքներո՞վ: Ո՛չ: Նորից, եթե հարցեր առաջանան, մոտենալ նույն պատգամավորին եւ հանգիստ հարցեր տալ: Հակառակ դեպքում աղբի եղած կույտին ավելացնելու ենք մեր փոքրիկ «ցելոֆանե տոպրակը»:
Կարդացեք նաև
Վաղը կլինեն նոր օլիգարխներ, նոր բանդաներ, թույլ նյարդային համակարգով նոր պատգամավորներ, իսկ խոշտանգողներն ու խոշտանգվողները գուցե կփոխվեն տեղերով: Եկեք անկեղծ լինենք, մենք՝ լրագրողներս, միայնակ դա չենք կարող կանխել: Բայց մենք կարող ենք չարությունը, ատելությունը, ագրեսիան, կարճ ասած՝ աղբը, չավելացնել: Գուցե ոմանք հետեւեն մեր օրինակին:
«Օրհնեցեք ձեզ անիծողներին, բարություն արեք ձեզ ատողներին»: Դա կյանքից կտրված «իդեալիզմ» չէ: Դա հասարակությունն առողջացնելու ծրագիր է:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Փաստորեն առաջարկվում է “Ребята, давайте жить дружно” լեոպոլդյան համբերատար ոճը։ Վստահ չեմ, թե դրանից այսօրվա քպ-ական լկտիները քրիստոնեաբար հետևություններ կանեն, քանի որ նրանց միակ աստվածը անկիրթ ու օտարահպատակ նիկոլն է, իսկ դավանած կրոնը – նիկոլապաշտությունը, որը քրիստոնեական պատգամների հետ որևէ հատման կետ չունի։
Այդպիսի փափուկ ոճի անցնելու դեպքում սովորաբար լկտիներն ավելի լկտի են դառնում, իսկ հայրենիք վաճառողները դառնում են հարուստ վաշխառուներ։
Աղբի կույտը մեծացնել պետք չէ,բայց այսպես այլևս շարունակվել չի կարող։
Իրավական համակարգը եթե պիտի բանդաների հետ համագործակցի , մեր վերաբերմունքը իրավական համակարգին պետք է լինի համարժեք։
Սա անթույլատրելի է, և բոլոր մեղավորները պետք է պատժվեն օրենքի տառին համաձայն։