Երբ Արցախի բարբառն է թեւածում մեր շուրջը՝ «Յէ՛կ նախշուն զո’ւրո’ւց անէնք», ողջունելի է, բայց նաեւ՝ զարմանալի։ Վերջին ամիսներին «Արցախ» անունից խուսափող, անգամ այդ անվան գործածության համար ներողություն խնդրող իշխանական թիմը՝ հանձին ԿԳՄՍ նախարարության, հայտարարել է Մայրենիի միջազգային օրվան նվիրված մրցույթ։
Արցախի բարբառի պահպանմանն է նվիրված այն եւ նախատեսվում է կազմակերպել Հայաստանի կրթական հաստատություններում՝ արցախցի սովորողների ուժերով։
Նկատելի է, որ «Յէ՛կ նախշուն զո’ւրո’ւց անէնք» տեսանյութերի մրցույթը թեւածում է նաեւ ՖԲ հարթակում։ Տարբեր են դրանք, որտեղ Արցախի բարբառ կա երգ ու պարում, ավանդական արցախյան խոհանոցում, տարբեր ներկայացումներում…
Արցախյան մշակույթը որքա՜ն համով-հոտով է, ամեն արարում թարմ ու հարազատ` արցախցի դպրոցականների, ուսանողների անկաշկանդ բարբառով։
Արցախի մեր բառ ու բանը մտել է կրթական օջախներ, միջին եւ բարձրագույն ուսումնական հաստատություններ: Թվում է՝ ի ծնե տաղանդներ են այդ փոքր տեսանյութերում ի տես դառնում, որոնց միավորում է սերը, պաշտամունքը հայրենի երկրի, նրա բարբառի հանդեպ։ Ոչ այնքան մրցույթում հաղթողներին եմ կարեւորում, որքան այն աշխուժությանը, որ տիրում է մեր շուրջը։
Նատաշա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
