«Պետք է հասկանալ մի պարզունակ ճշմարտություն՝ Ալեքսանդրապոլը, իբրեւ քաղաք, ռուսական պրոդուկտ է․ ես ռուսասեր չեմ, ռուսամետ չեմ, ռուսատյաց էլ չեմ, ինձ համար ո՛չ դաշնակից է, ո՛չ էլ թշնամի»,- ասում է Շիրակի թեմի առաջնորդ, Գերաշնորհ Տեր Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանը՝ պատասխանելով այն հարցին, թե արդյոք Գյումրիում չե՞ն շատացել հակառուսական տրամադրությունները։ «Ինձ համար Ռուսաստանը երկրներից մեկն է, ո՛չ դաշնակից է, ո՛չ թշնամի է, որովհետեւ այդ երկիրը չի կարող ո՛չ դաշնակից լինել, ո՛չ թշնամի։ Այդ երկիրը չունի այնպիսի մտածողություն, որը սովորական է մյուս երկրներին, որովհետեւ ռուսական երկիրը ցարի սկզբունքով է, ցարն ինչպես ուզենա, այնպես էլ կլինի։ Ինքը պետական մտածողություն չունի, որ ցարը տեղի տա պետական մտածողությանը, երբեք չի եղել, սովետական տարիներին էլ չի եղել։ Միշտ այնտեղ ռուսական քաղաքականությունը կախված է օրվա միապետից, իսկ Ռուսաստանում միշտ միապետ է, դրա համար Ռուսաստանը չի կարող լինել ո՛չ դաշնակից, ո՛չ բարեկամ։ Ռուսաստանի միապետը կարող է լինել ինչ-որ մեկին դաշնակից, ինչ-որ մեկին բարեկամ։ Ամբողջ պրոբլեմն այն է, որ երբ դու ռուսասեր չես, ռուսի կողմից ընկալվում ես որպես ռուսատյաց, եթե չես սողում իր ոտքերի տակ, եթե մշտապես չես հիշեցնում, որ ինքն է մեր փրկության միակ հնարավոր կռվանը, ուրեմն դու ռուսատյաց ես։ Իսկ ես երբեք իրենց չեմ ասել, թե դուք մեզ փրկել եք եւ փրկում եք կամ փրկելու եք, որովհետեւ իրենք երբեք չեն փրկել։ Եվ պարտավոր էլ չէին փրկելու»,- ասաց Սրբազանը։
Սակայն նա կարծում է, որ Ալեքսանդրապոլը ռուսական կայսրության պրոյեկտն է, առանց ռուսական կայսրության քաղաքականության, քաղաքական որոշման՝ Ալեքսանդրապոլը չէր ծնվի, եւ դա չպետք է մոռանալ։ Երբեք չի եղել մի ժամանակաշրջան, որ Ալեքսանդրապոլի բնակիչը չտեսներ ռուս զինվորի, եւ ռուս զինվորն այսօր էլ խորթ ներկայություն չէ Գյումրիում։ «Նույնիսկ այդ ողբերգությունից հետո, որ հնարավորություն կար, որ դառնար խորթ ներկայություն, չդարձավ»,- նկատեց Տեր Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանը` նկատի ունենալով Պերմյակովի ոճրագործությունը։
Հայկա ԱԼՈՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
