Ենթադրենք՝ այնքան միամիտ էիք, որ կարծում էիք, թե Լավրովին կասեք՝ ադապտացվիր մեր կլիմային, Պուտինին կնվաստացնեք՝ մի իքս չինովնիկի դիմավորելու ուղարկելով, ՀԱՊԿ կառույցը կծաղրեք ու կմարսեք, որովհետեւ ձեր թիկունքին զգում էիք հայ ժողովրդի աջակցող շնչառությունը, եւ «ծովը ծնկներիցդ» էր մի քանի տարի, մինչեւ կգա ապաշխարանքի պահը։
Բայց ինչպե՞ս կարող է մի իշխանություն այդքան շատ սխալներ թույլ տալ այդքան կարճ ժամանակում։ Ինչպե՞ս կարող է ցինիզմը, միամտությունը, անամոթությունը, անգրագիտությունը, չարությունը, խորհուրդներ չլսելու մեծամտությունը, լավ կադրերին չօգտագործելու, վատերին բարձր պաշտոններ տալու անփութությունն այսքան շատ լինել մի երկրում։ Այսքան իրար գումարվել եւ պետականակործան հեղեղի վերածվել։ Իսկ երբ արդեն 2020 եւ 2023 թվական ենք տեսել, դեռ շարունակեն նույն ինքնավստահությամբ, նույն անփութությամբ, նույն միամտությամբ եւ համառությամբ գործել։ Ու մի բան էլ նոր ընտրության գնան։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
