Հարցազրույց ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Խաչատուր Սուքիասյանի հետ։
– Լավ, գանք մեր ժամանակները, ինչպե՞ս եք պատկերացնում Արցախի ճակատագիրը, թողեցինք Արցախն Ադրբեջանին ու վե՞րջ։
– Չեմ կարծում, թե վերջ, միջազգային հանրությունը մարդու իրավունքների, ծննդավայրի, բնակավայրի նկատմամբ բավականին զգայուն է, բոլորն ասում են՝ պետք է վերադառնան ու անվտանգ ապրեն։
– Տեսնո՞ւմ եք նման նախադրյալներ։
Կարդացեք նաև
– Ես ուրիշ բան եմ տեսնում, այդ կազմակերպչական համակարգը, որը պետք է․․․ վստահելի անձեր չկային, որ հասարակության վստահությունն ունենային, նրանք էլ այդ գիտակցությունն ունենային, ասեին՝ մենք մեր տներից դուրս չենք գալիս։
– Հասցրել էիք մի վիճակի, որ մարդկանց լինել-չլինելու հարցն էր` կկոտորվեին։
– Ես այդ կարծիքին չեմ։
– Այսինքն՝ արցախցիները պիտի մնայի՞ն Արցախում։
– Բացի դա, պետք է մնային եւ միավորվեին, բանակցեին, բայց դա չեղավ, որի համար շատ ցավում եմ։ Որովհետեւ այնտեղ մի արտահայտություն է եղել՝ ասել են կա՛մ Ջավախք ենք ունենալու, կա՛մ Նախիջեւան, Ջավախքը նորմալ հետները ապրել, ինտեգրվելն է, մյուսը՝ դատարկվելը։
– Ո՞վ է նման տարբերակ դրել, ուզում եք ասել` ԱՀ իշխանություննե՞րն են ընտրել Արցախի` Նախիջեւան դառնալու տարբերակը։
– Ես չգիտեմ՝ դա ընտրություն է եղել, թե անփութություն, անկազմակերպություն…
Լուսինե ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
