Տարբերությունը մեծ է «բռնատեղահանված» եւ ուղղակի «տեղահանված» բառերի։ Սեպտեմբերի 19-20-ի պատերազմական մղձավանջը չլիներ, մենք դեռ Արցախում կլինեինք` մեր աշխատանքին, մեր առօրյա կյանքով:
Արցախցին սուսուփուս, հենց այնպես իր տնից դուրս եկողը չէր, չխուսափենք «բռնի տեղահանություն» բառեզրի գործածությունից, երբ, ցավոք, վերջերս ՄԱԿ-ն էլ համարեց, որ էթնիկ զտում չկար Արցախում, միաժամանակ Իսպանիայի Գրանադա քաղաքում քառակողմ հանդիպման ժամանակ եւս համարեցին, որ մեր ժողովուրդն ընդամենը տեղահանվել է։
Այդ ինչպե՞ս ստացվեց, որ արցախցիները, առանց վտանգի սպառնալիքի, հեռացան իրենց հայրենիքից, այն էլ այն դեպքում, երբ ինն ամսից ավելի հաղթահարեցին բազում աղետներ, բայց չցանկացան թողնել նախնիներից մեզ հասած մի կտոր երկիրը։
Նատաշա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի «Հայացք Երևանից» պարբերականում
