Կկարողանա՞ արդյոք Հայաստանը մի օր հասնել նրան, որ Թուրքիան և Ադրբեջանը ճանաչվեն որպես իր դեմ ահաբեկչություն կիրառած պետություններ։ Որպեսզի դա իրականություն դառնա, միջազգային իրավունքը պետք է սահմանի «ահաբեկչություն» տերմինը՝ դրա նկատմամբ պատժամիջոցներ կիրառելու համար։ Ահա միջազգային իրավունքի իրավական բացերի վերլուծությունը արգենտինացի լրագրող Խուան Գասպարինիի հոդվածում (24 հոկտեմբերի, 2023 թ), որն օրինակ է բերում Իսրայելի և ՀԱՄԱՍ-ի միջև զինված հակամարտությունը:
Հոկտեմբերի 7-ին պաղեստինյան «Համաս» շարժման ծայրահեղ դաժան հարձակումը Իսրայելի դեմ, որը նկարահանվել և հեռարձակվել է հենց հանցագործների կողմից, դատապարտման համաշխարհային ալիք է առաջացրել։ Անզեն քաղաքացիների սպանությունները, առևանգումները և խոշտանգումները և «պատանդ վերցնելը», որոնց մեծ մասը դեռևս անորոշ ելք ունի, ընդլայնել են «ահաբեկչական» իրադարձությունների դասակարգումը։ Արժե դրանք ուսումնասիրել մարդու իրավունքների միջազգային իրավունքի ներքո:
Պետք է հաշվի առնել, որ Միավորված ազգերի կազմակերպությունը (ՄԱԿ) դեռևս չունի «ահաբեկչության» հանցագործության սահմանում կամ գլոբալ կոնվենցիա՝ այն ընդգրկող 193 պետությունների մեծամասնության մոտ ամուր կոնսենսուսի բացակայության պատճառով ։ Կան, այսպես կոչված, «լուրջ հանցագործություններ միջազգային իրավունքի համաձայն», որոնք «պատերազմական հանցագործություններ» են կամ «մարդկության դեմ հանցագործություններ»։ Եվ «1949 թվականի Ժնևի կոնվենցիաների և 1977 թվականի լրացուցիչ արձանագրությունների լուրջ խախտումները», որոնք կազմում են «միջազգային մարդասիրական իրավունքը»։ Բայց «ահաբեկչությունը» այնտեղ թվարկված հանցագործությունների թվում չէ (1)
Վերոհիշյալ «Ժնևի կոնվենցիաները» պաշտպանում են խաղաղ բնակչությանը, վիրավորներին և բանտարկյալներին հակամարտությունների ժամանակ Կարմիր Խաչի միջազգային կոմիտեի ձեռքում։ Այն «մասնավոր կազմակերպություն է», հիմնված Ժնևում, սովորաբար ղեկավարվող Շվեյցարիայի կառավարության նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյայի կողմից, «sui generis» կանոնադրությամբ, և որի մանդատը կարևոր է պատերազմի միլիոնավոր զոհերի համար, ճանաչված միջազգային համայնքի կողմից: Այսինքն՝ ՄԱԿ-ի անդամ 193 երկրների, որոնք վավերացնում են իրենց «հանրային գործառույթներն» ու ֆինանսավորումը (2)
Կարդացեք նաև
«Պատերազմական հանցագործություններն» այն հանցագործություններն են, որոնք «ծրագրի կամ քաղաքականության մաս են, երբ դրանք մասշտաբով կատարված նմանատիպ հանցագործությունների շարքի մաս են կազմում», խախտելով արդեն նշված Ժնևի կոնվենցիաները կամ կրելով «դիտավորյալ սպանություն, խոշտանգումներ և անմարդկային բնույթ, ներառյալ կենսաբանական փորձերը» և «պատանդ վերցնելը»: Դրանք «մեծ տառապանքներ» են պատճառում ինչպես նաեւ ունեցվածքի ոչնչացումն ու յուրացումը։ Այս իրավիճակները հաճախ հանգեցնում են նրան, որ բանտարկյալները արտաքսվում են կամ ստիպված են լինում ծառայել թշնամի տերության ուժերում՝ այդպիսով զրկելով անաչառ դատավարությունից:
«Մարդկության դեմ ուղղված հանցագործություններն» այն հանցագործություններն են, որոնք կատարվում են «քաղաքացիական բնակչության դեմ համատարած և համակարգված հարձակման շրջանակներում (սպանություններ, ոչնչացում, ստրկության վերածում, բնակչության բռնի տեղահանում, ազատությունից լուրջ զրկում, խոշտանգումներ, բռնաբարություններ և սեռական ստրկություն, հալածանքներ. ճանաչելի խմբերի կամ համայնքների, բռնի անհետացումների, ապարտեիդի հանցագործությունների, նմանատիպ բնույթի անմարդկային գործողություններ, որոնք միտումնավոր տառապանք են պատճառում կամ լուրջ վնաս են հասցնում ֆիզիկական ամբողջականությանը և հոգեբանական կամ հոգեկան առողջությանը):
Նշվում է, որ «ահաբեկչությունը» նույնպես չի հայտնվում «ռազմական հանցագործությունների» կամ «մարդկության դեմ հանցագործությունների» շարքում։ Նմանապես, այն չի նշվում որպես «ցեղասպանության» մաս, որոնք «գործողություններ են, որոնք կատարվել են ազգային, էթնիկական, ռասայական կամ կրոնական խմբին ամբողջությամբ կամ մասնակիորեն ոչնչացնելու մտադրությամբ» (սպանություններ, ծեծ կամ հարձակումներ կազմակերպության անդամների դեմ։ խումբը, որը լրջորեն ազդում է ֆիզիկական և մտավոր ամբողջականության վրա, միտումնավոր ենթարկվում է լրիվ կամ մասնակի ֆիզիկական ոչնչացման, խմբի ներսում ծնունդների կանխարգելում և «մի խմբից մյուս խումբ» հարկադիր տեղափոխում):
Միևնույն ժամանակ, 1998 թվականին ՄԱԿ-ի կողմից ստեղծված Միջազգային քրեական դատարանի (ICC) համակարգում «ահաբեկչությունը» որևէ կերպ կապված չէ «ագրեսիայի հանցագործության» հետ, որը ներառված է «մարդկության դեմ», «պատերազմ» և «ցեղասպանություն» թվարկվածների հետ մեկտեղ՝ միջազգային հանցագործության սարքին։ Այս «ագրեսիան» պետք է իրականացվի մի պետության կողմից, խախտելով Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրությունը, «մեկ այլ պետության ինքնիշխանության, տարածքային ամբողջականության և քաղաքական անկախության դեմ»՝ համահունչ նախկինում սահմանված է ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 1974 թվականի դեկտեմբերի 14-ի բանաձեւով
Անկախ նրանից, թե պատերազմ է հայտարարվում, թե ոչ, «ագրեսիայի հանցագործությունը» ենթադրում է «զինվորական օկուպացիա» կամ «ուժի միջոցով բռնակցում»՝ ամբողջությամբ կամ մասնակիորեն «մեկ այլ պետության տարածքի» հետևանք՝ «ներխուժման» արդյունքում, «ռմբակոծությունների, նավահանգիստների շրջափակման, ցամաքային, ծովային և օդային հարձակումների» միջոցով. օգտագործելով նաև «անկանոն խմբեր, խմբեր կամ զորքեր կամ զինված վարձկաններ»: «Ագրեսիայի» այս հանցագործությունը Եվրախորհրդարանը վկայակոչել է 2023 թվականի հունվարի 19-ին՝ Ուկրաինա ներխուժելու և մասնակի օկուպացիայի համար Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին դատելու համար դատարան ստեղծելու համար (3)
Իսպաներեն լեզվի թագավորական ակադեմիայի բառարանը հաստատում է, որ ահաբեկչությունը բխում է «ահաբեկչության գերիշխանությունից»՝ «ահաբեկչություն սերմանելու նպատակով իրականացվող բռնության գործողությունների հաջորդականությունից»: Ֆրանսիացի Լարուսը մատնանշում է «բռնության կիրառումը քաղաքական նպատակներով»: Մոտավորապես 2500 «Համաս» զավթիչները, որոնք օգտագործում էին իսրայելական տարածքի վրա հարձակումը իրականացնելու և նկարահանելու համար, պատճառելով մահեր, և 218 «պատանդների» առևանգումը անսահման վախ ու խուճապ է տարածել։ Նման տվյալները ներկայումս հաշվի չեն առնվում «ահաբեկչության» իրավական մեղադրանքի համար, ինչպես նաև քրեական վարույթի առարկա չեն։ Իսրայելը կնախընտրեր պոտենցիալ վրեժ լուծել:
Հարկ է հիշել, որ ռազմական պատիժը նախկինում ընտրվել էր ԱՄՆ-ի կողմից՝ 2001թ. սեպտեմբերի 11-ի 4 մահապարտ հարձակումներից հետո ներխուժելով Աֆղանստան և Իրաք: Յոթ օր անց ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը Ջորջ Բուշի կառավարությանը առաջարկեց դասակարգել կրած «ակտերը»: որպես «ծանր հանցագործություններ օրենքներում և այլ ներպետական օրենսդրական փաստաթղթերում»՝ դրանք համարելով «միավորված ազգերի կազմակերպության նպատակներին և սկզբունքներին հակասող»։ Վաշինգտոնը բացառել է պատժի խաղաղ դատական միջոցի կիրառումը, որն ունի համապատասխան իրավական հիմք (4)
Այնուամենայնիվ, զգալի թվով պետություններ դատական վարույթներ են հարուցում ազգերի համայնքի լայն շրջանակի կողմից ճանաչված կոնվենցիաների հիման վրա, ինչը հնարավորություն է տալիս քրեական հետապնդում իրականացնել հանցագործությունների համար՝ անկախ այն երկրից, որտեղ կատարվել են խախտումները, կամ որտեղ ենթադրյալ հանցագործները ծնվել կամ բնակվել են: Այս շրջանակներում հնարավոր է քրեական դատավարություն հարուցել երրորդ երկրից, որն օրինական կերպով նախաձեռնում է ամփոփում, քանի դեռ այն պետությունները, որտեղ տեղի են ունեցել հանցագործությունները, չեն անում դա, և/կամ հայտնաբերված են մեղավորները (5)
Լատինական Ամերիկայի և Եվրոպայի միջև, Արգենտինայի ռազմական բռնապետության ժամանակ ESMA-ի գաղտնի կալանավայրում նախկին ռեպրեսոր Ռիկարդո Կավալոն ծառայում է որպես այս «համընդհանուր իրավասության» ՄԱԿ-ի կողմից սահմանված «անթույլատրելի հանցագործությունների» օրինակը: Նա ձերբակալվել է Մեքսիկայում 2000 թվականին : 2003 թվականին արտահանձնվել է Իսպանիա՝ դատարանի առաջ կանգնելու համար, քանի որ «վերջնակետ» և «հնազանդության պարտականությունը» օրենքները խանգարում էին նրան դա անել Արգենտինայում, 2008 թվականին նա կրկին Մադրիդից արտահանձնվեց Բուենոս Այրես, որտեղ այնուհետև չեղարկվեց ս.թ. «անպատժելիության մասին օրենքները » և որտեղ նա դատապարտվել է 2015 թվականին։ 2020 թվականին Ֆրանսիան հետ է կանչել Արժանապատվության ազգային շքանշանը, որը շնորհվել էր նրան 1985 թվականին։
Անշուշտ, մնում է տեսնել, թե արդյոք ռազմական պատասխանը, որ Իսրայելը ծրագրում է Գազայի համար, խստորեն կսահմանափակվի՞ նրա օրինական պաշտպանությամբ: Նա կարող է պնդել, որ «ցեղասպանության» զոհ է դարձել՝ մեղադրելով ՀԱՄԱՍ-ին՝ առանց վրեժխնդրության կամ որևէ գործողության, որը համարժեք է «ազգային, էթնիկ, ռասայական կամ կրոնական խմբին ամբողջությամբ կամ մասամբ ոչնչացնելուն»։ Ի դեպ, ՀԱՄԱՍ-ը հոկտեմբերի 7-ից ի վեր հաշվել է 5087 պաղեստինցի սպանված իսրայելական ռումբերից, այդ թվում՝ 2055 երեխա՝ օրական 110։ ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 1999 թվականի դեկտեմբերի 9-ի ահաբեկչության ֆինանսավորման դեմ պայքարի միջազգային կոնվենցիան սահմանում է, որ ահաբեկչությունը կարող է հասկացվել որպես «ցանկացած այլ գործողություն, որը նախատեսված է քաղաքացիական անձին մահ կամ լուրջ մարմնական վնասվածք պատճառելու համար»: Կամ զինված հակամարտության իրավիճակում ռազմական գործողություններին անմիջականորեն չմասնակցող ցանկացած այլ անձի, երբ նշված արարքն իր բնույթով կամ համատեքստով նպատակ ունի վախեցնել բնակչությանը կամ ստիպել կառավարությանը կամ միջազգային կազմակերպությանը կատարել գործողություն կամ ձեռնպահ մնալ դա անելուց :
Տեսնենք, արդյոք Միջազգային քրեական դատարանը (ՄՔԴ), որը ճանաչում է իր իրավասությունն այս հարցում, պատրաստ կլինի՞ միջամտել: «Ցեղասպանությանը» առնչվող կանոնադրության 5 կետերից երեքը կվերաբերեն թե՛ ՀԱՄԱՍ-ին, թե՛ Իսրայելին.
ա) խմբի անդամների սպանություն,
բ) խմբի անդամների ֆիզիկական կամ մտավոր ամբողջականությանը հասցված լուրջ վնաս,
գ) խմբին դիտավորյալ ենթարկել գոյության պայմաններին, որոնք կհանգեցնեն նրա ֆիզիկական ոչնչացմանը` լրիվ կամ մասնակի
Հոդվածի հեղինակը Խուան Գասպարինին է:
Թարգմանությունը՝ Աննա Ազնաուրի
Այս դրօշը Սաուդիան Արաբիայի դրօշն է, ոչ թէ ահաբեկչական խմբաւորման 😊
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Flag_of_Hamas.svg
Այո, սա է Համասի դրօշը՝ տեքստը մի քիչ այլ է ու տակը թուր չկայ։
Իսկ սա Սաուդիան Արաբիայի դրօշն է։
Շնորհակալություն, կուղղենք