Աղվան Վարդանյանի հայտարարությունը 2023թ. հոկտեմբերի 24-ի Ազգային ժողովի նիստում
Նախորդ քառօրյայում այստեղից մեկը ոսկեղենիկ հայերենով «ո՞վ ես դու վաբշե» ասաց։ Ինձ էր ասում, կարծեմ։
Ես Աղվան Վարդանյանն եմ։
Որ չկասկածի, այսօր որոշել եմ Ազգային ժողովի ամբիոնից Ձեզ համար սիրով բանաստեղծություն կարդալ։ Երկու բանաստեղծություն-հայտարարություն։
Կարդացեք նաև
Առաջինը գրել եմ հեռավոր 1987-ին։ Կարծում էի՝ կոմունիստական նոմենկլատուրան է։ Հետո պարզվեց՝ ոչ միայն։
Երկրորդը գրել եմ չարաբաստիկ 2018-ի հուլիսին։ Պարզ է հակահերոսը։
Խնդրում եմ՝ թեթեւ նայել։ Զուտ բանաստեղծություն։ Անձնական ոչինչ։
Դառնագիր
Պնակալեզ պատեհապաշտ, բ…ի տղերք,
Անհայրենիք, անսրբություն, անաղուհաց,
Ոչինչ մաքուր չմնաց, որ չպղտորեք՝
Ձեր արածը հիմա պիտի գա ձեր դիմաց:
Գալու է՝ ձեր զավակների պատկերն առած,
Որ քշվելով՝ Ձեր ավերից խեղված ու բութ,
Անեծքով են օրհնելու ձեր սաղմը սառած,
Որ դռնեդուռ մուրալու են ներում ու գութ:
Մուրալու են՝ չեն գտնելու լույսի մի շերտ
(Դուք չեք թողել, իսկ նա ինքնին չի բազմանում),
Եվ ձեր որդիք ամեն անգամ երբ ձեզ հիշեն,
Ձեր աճյունը պղծվելու է գերեզմանում:
Հականերբող
Զուսպ մնա,- ասաց,- զսպաշապիկ
Հագցրու զքեզ, մինչև բանա
Քարտեզագիրը ձեռքի ափի
Հեղափոխության խաթաբալան։
Ինչե՞ր են գրված, ո՞վ է գրել՝
Նա չի կարդալու, ջնջող է նա,
Դեռ ինչեր պիտի պարտագրեն,
Մինչև սափրվի ու լողանա։
Արյուն եմ տեսնում, նզովք ու թույն,
Տեսնում եմ մահվան սև պատարագ.
Սերմանելու է ամայություն
Հրեշտակակերպ այս սատանան…
Կատարվելու է գրվածը մութ՝
Դառը գավաթն այս պիտի ըմպես,
Բայց երբ խաղաղվի ամբոխը բութ,
Զուսպ մնա։ Սակայն չվրիպես:
Մամուլի հաղորդագրություն
