Եվրախորհրդարանի պատգամավորները հոկտեմբերի 5-ին բանաձեւ էին ընդունել, որով կոչ էին անում՝ պատժամիջոցներ կիրառել Ադրբեջանի դեմ, վերանայել Բաքվի հետ համագործակցությունը, նվազեցնել կախվածությունն ադրբեջանական բնական գազից՝ Արցախում վերջին ռազմական գործողությունների պատճառով։
Դիվանագետ Վահագն Մելիքյանը մեզ հետ զրույցում ասաց՝ ապրում ենք մի իրականության մեջ, որտեղ ականջներով ենք սիրում, եւ ակնաջահաճո հայտարարությունները միշտ որոշակի թմրեցուցիչ էֆեկտ են ունենում։
«Որտե՞ղ էր այդ Եվրախորհրդարանը, կամ՝ որտե՞ղ էր այդ Եվրախորհրդի վեհաժողովն այն ամենածանր, ամենաողբերգական, ամենաճակատագրական օրերին, նույնիսկ ես հետ կգնամ մինչեւ 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմը։ Ոչ մի բանաձեւ, ոչ մի նմանատիպ կոշտ արտահայտություններ եւ այլն՝ չեն եղել։ Այստեղ երկու տարբերակ կարող է լինել, որ որոշակիորեն face-saving-ի (դեմքը փրկելու) հարց են հետապնդում, բայց մյուսը՝ նաեւ ամրապնդելու, ըստ իրենց պատկերացրածի, Եվրոպայի կամ հավաքական Արեւմուտքի դիրքերը, երեւի թե որոշակիորեն նաեւ մտավախություններ են առաջացել այս վերջին հայտարարությունից, չնայած ես չեմ կարծում, որ դա ինչ-որ մտավախություն առաջացնող հայտարարություն էր։ Խոսքը վեկտորի փոփոխության հետ կապված հայտարարության մասին էր։ Ես սա համարում եմ շատ ուշացած»,- ասաց Մելիքյանը։
Նա նկատում է, որ շատ առանցքային կետեր այդ բանաձեւում բաց են թողնվել՝ լուրջ հետեւանքների եւ մեր բռնի տեղահանված քույրերի եւ եղբայրների ճակատագրի հետ կապված որեւէ բան չկա, թե ինչպիսի երաշխիքներ կլինեն, եթե թեականորեն պատկերացնենք նրանց վերադարձը բնօրրան, հայրական օջախներ, հայրենիք։ Դրանից էլ դիվանագետը եզրակացնում է, որ սա ավելի շատ երես փրկելու, երես մաքրելու՝ face-saving-ի փորձ է։
Կարդացեք նաև
«Այն ջղաձգումները, որ դա առաջացրեց Բաքվում, սա կարող է լինել գործիք՝ հետագայում օգտագործելու եւ ավելի լուրջ ճնշումների գնալու, ավելի լուրջ ճնշումներ բանեցնելու համար, բայց օրվա իշխանությունների կեցվածքն այնպիսին է, որ նույնիսկ նմանատիպ «նվերները» մենք չենք կարողանում ճիշտ ձեւով եւ թիրախային օգտագործել։ Սրանք բաներ են, որոնք լուրջ հետապնդման խնդիր ունեն, ամեն բառի հետեւից գնալու, ճնշումն ավելի ուժեղացնելու, ավելի բարձր խոսելու, բայց այդ հայտնի արտահայտությունը, որ մենք ճանաչում ենք Ադրբեջանի․․․ երբ եղավ, դա բերանքսիվայր, գլխիվայր փոխել է ամբողջ իրավիճակը։ Ինչո՞ւ մենք չենք ուզում տարրական բանը հասկանալ եւ միշտ փորձ ենք կատարում՝ անպայման գտնել մեղավորներ ուրիշ տեղերում, երբ որ այդ մեղավորները կոնկրետ մարդիկ են եւ կոնկրետ նստած են մեր մեջ»,- ասաց դիվանագետը։
Հայկա ԱԼՈՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
