Իսրայելագետ Սերգեյ Մելքոնյանի տելեգրամյան գրառումը
Իսրայելում պատերազմի մասին միջանկյալ եզրակացություններ
1. Իսրայելին անակնկալի են բերել։ Դա հաստատում են արդեն պաշտոնական մակարդակով: Ինչպես ուղիղ 50 տարի առաջ՝ 1973 թվականի «Ահեղ դատաստանի» պատերազմի ժամանակ, Իսրայելը պատրաստ չէր Եգիպտոսի և Սիրիայի հարձակմանը։ Հետախուզությունը ձախողվել է։
2. Կարելի է առանձնացնել մի քանի նպատակ. ազգային մակարդակով՝ քաղաքացիական բնակչության ահաբեկում, իսրայելական բանակի վարկաբեկում և նրա դիրքերի թուլացում։ Տարածաշրջանային մակարդակում՝ կանխել Իսրայելի և արաբական աշխարհի միջև մերձեցումը (այժմ ընթանում է Իսրայելի և Սաուդյան Արաբիայի միջև հարաբերությունների կարգավորման գործընթաց)։ Ընդհանուր առմամբ, պաղեստինյան խմբավորումները վերադառնում են օրակարգ:
Կարդացեք նաև
3. Լայնամասշտաբ պատերազմ չէր նախատեսվում։ Այս հարձակումը կարող է հետախուզական մարտ լինել՝ ստուգելու համար հետախուզությունը, ինչպես կարձագանքեն անվտանգության ծառայությունները և ինչ իրական հնարավորություններ կան։
4. Որպեսզի մասշտաբներն ավելանան, առնվազն անհրաժեշտ է պաղեստինցիների ակտիվացում ոչ միայն Գազայի հատվածում: Իսկ իրականում «Հեզբոլլահի» միացումը, որը դեռևս միայն ողջունել է հարձակումը, ինչպես նաև Իրանի միացումը Սիրիայի տարածքով։
5. Պաղեստինյան կազմակերպությունները ցույց են տվել ոչ միայն հրթիռային հարվածներ հասցնելու, այլև ռազմական բազաներ գրավելու և ռազմական գործողություններ իրականացնելու իրենց հնարավորությունները անմիջապես Իսրայելում գտնվող քաղաքային տարածքներում:
Իմ խեղճ Հայաստան, էս ի՞նչ կատարվեց քեզ հետ: Արցախցի մեր եղբայրների, քույրերի ու նրանց բալիկների հետ կատարված վերջին ծանր դեպքերից հետո մեր հայագետները շվարած են ու լռում են և հիմա ակտիվացել են հայ թուրքագետները, հայ իրանագետները, հայ ադրբեջանագետները և հիմա էլ՝ հայ իսրայելագետը:
Ես էլ ինձ հռչակում եմ հայ հեզբոլլահագետ, որովհետև մի քիչ արաբերեն գիտեմ և խնդրում եմ վաղվանից հետևեք նաև իմ տելեգրամյան գրառումներին, քանի որ հեզբոլլահագիտությունը նույպես այս պահին շատ կարևոր է հայերիս համար, շատ կարևոր, շատ: