Այս օրերին քաղաքական գործիչներից հաճախ կարող ենք լսել, որ Հայաստանն անհույս տանուլ տվեց Արցախը, եւ Արցախի հարցն այլեւս փակ է։
Իրավաբանական գիտությունների դոկտոր, արդարադատության նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանը, ի տարբերություն շատերի, այդպես չի կարծում։ Ասում է․ «Հենց մի քիչ ազատվենք գործակալներից, հզորության խնդիր չկա, մեզ են ներշնչել, թե մենք ոչնչություն ենք, իրականում լավ էլ հզոր ենք»։
– Արցախի Հանրապետության գոյությունը դադարեցնելու վերաբերյալ Արցախի նախագահի հրամանագրի ֆոնին, երբ դե ֆակտո դադարել է Արցախի սուբյեկտայնությունը, կարո՞ղ են մինչ այս պահը ձեւավորված մարմինները շարունակել աշխատանքները եւ ազդել իրադարձությունների վրա:
– Նախ, Արցախի Հանրապետությունը դե յուրե գոյություն ունի, եւ որեւէ պաշտոնյա իրավասու չէր իր, այն էլ բացահայտ սպառնալիքի ազդեցության ներքո պաշտոնապես չհրապարակված իրավական ակտով որոշելու Արցախի ճակատագիրը, ինչին արդեն անդրադարձել եմ մամուլում: Բացի այդ, ոչ միայն Արցախի Հանրապետությունն է դե յուրե գործում, այլեւ բոլոր սահմանադրական մարմիններն են պահպանել իրենց կարգավիճակը եւ ոչ թե իրավասու են, այլ պարտավոր են շարունակել իրենց առաքելությունը: Նորություն ասած չեմ լինի, եթե Արցախի Գերագույն դատարանը շատ շուտով անդրադառնա այդ հրամանագիր կոչվածի սահմանադրականության հարցին: Միաժամանակ մյուս իշխանության ճյուղերի մարմինները պարտավոր են շարունակել գործել, ընդունել համարժեք իրավական ակտեր եւ հնարավորության սահմաններում ձեռնամուխ լինել դրանց իրացմանը: Հուսանք, որ Հայաստանի իշխանության մարմինները սա չեն դիտարկի իբր Ադրբեջանի կողմից պատերազմի հերթական սադրանք եւ կաջակցեն մեր հայրենակիցների պետականամետ գործունեությանը՝ ներգրավելով նաեւ Հայաստանում Արցախի ներկայացուցչության ջանքերը: Այս իրավիճակում հանգիստ չպետք է լինել, հարկ է տքնել եւ ձգտել խելամիտ քայլերով հաջողությունների:
Կարդացեք նաև
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
