Ստեղծված իրավիճակում ի՞նչ են ուզում Հայաստանի դե-ֆակտո իշխանությունները, Ռուսաստանը և Արևմուտքը
1.Հայաստանի Հանրապետության դե-ֆակտո իշխանությունների ցուցաբերած անտարբերությունից և արցախահայության դեմ իրականացվող ցեղասպանությանը լուռ աջակցությունից պարզ է դառնում, որ նրանք ցանկանում են վերջնականապես ազատվել Արցախից և արցախցիներից։ Հակառակ պարագայում նրանք կձեռնարկեին գոնե հումանիտար գործողությունների ծրագիր և կօգնեին էվակուացնել կամ տարհանել կանանց ու երեխաներին։ Սակայն ՀՀ դե-ֆակտո իշխանությունները վախենում են, որ այդ դեպքում արցախցիները դուրս կգան իրենց դեմ՝ հրաժարականի պահանջով։
2.Ռուսաստանը, ստեղծված իրավիճակում համապատասխան քայլեր չգործադրելով, ըստ ամենայնի, փորձում է «պատժել» ՀՀ դե-ֆակտո իշխանություններին Արևմուտքի հետ վերջին շրջանում արդեն ակներև դարձած մերձեցման փորձերի համար, սակայն առաջին կետից պարզ է դառնում, որ Ռուսաստանի էլիտաները, գուցե չհասկանալով, ոչ թե պատժում, այլ օգնում է նրանց։ Այսինքն՝ չկա ընկալում, որ ՀՀ դե-ֆակտո իշխանություններին հայկական շահն առանձնապես չի էլ հետաքրքրում, որ հնարավոր լինի դա «խաղարկելով»՝ նրանց վրա ազդել։
3.Արևմուտքը ցանկանում է Ռուսաստանին հանել տարածաշրջանից՝ զրկելով վերջինիս իր ազդեցության գոտուց, և զսպել Իրանին։ Գնալով ակհայտ է դառնում, որ այսպես կոչված արևմտյան «խաղաղության» ծրագիրը կիրականանա՝ ՀՀ դե-ֆակտո իշխանության քարոզչամեքենայի գործուն ջանքերով և բնավ ոչ առանց ռուսական կողմի մեղավորության։ Հարկ է նաև հիշեցնել, որ հավաքական Արևմուտքի «պաշտոնական ներկայացուցիչը» տարածաշրջանում ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան է և «լավագույնը», որ սպասվում է Երևանին ստեղծված պայմաններում «բաթումիզացիան» է, բայց ավելի հավանական է՝ աստիճանական լիակատար ոչնչացումը։
Կարդացեք նաև
Արցախի հանձնման հետևանքներն իր մաշկի վրա զգալու է յուրաքանչյուր հայ՝ Երևանից մինչև Լոս Անջելես, ՏՏ ոլորտից մինչև գյուղատնտեսություն։
Հայկական ալիք
