Այո, ՌԴ-ն մեր ուզած դաշնակիցը չէ, վատն են սահմանին կանգնած խաղաղապահները, անհուսալի են, բայց ամեն դեպքում մեր 120 հազար հայրենակիցների «արթուն աչքն» են, եւ քանի դեռ չունենք ավելի լավը, պետք է եղածը փայփայենք, ոչ թե արժեզրկենք ու դժգոհ փնթփնթանք: Մի հասարակ հարց՝ բոլորին. կա՞ մեկը, ում համար պարզ չէ, որ եթե 44-օրյա պատերազմից հետո այս 3 տարում չլիներ ռուսական զորակազմը, Ադրբեջանը Թուրքիայի աջակցությամբ վաղուց կլանած կլիներ ողջ Արցախը: Ոչ ՄԱԿ-ը դա կարող էր կասեցնել, ոչ էլ, առավել եւս, հեռադիտակներով տարածաշրջան ժամանած եվրոպացի դիտորդները, որոնք ավելի շուտ Ադրբեջանի օգտին են աշխատում, եթե չասենք՝ լրտեսում:
Եվ, ընդհանրապես, Ռուսաստանին ոչ թե պետք է քարկոծել, այլ զգուշանալ նրանից: Հին ասացվածք կա՝ «վայը տարել է նրան, ով կփորձի բարկացնել «հյուսիսային արջին»»: Մեր դեպքում նա կարող է վատ դաշնակցից վերածվել վտանգավոր թշնամու եւ Հայաստանի դեմ նոր պատերազմ «սարքել»: Ինչ-ինչ՝ նման լծակներ նա ունի, մանավանդ երկրի ներկա խոցելի վիճակում, երբ իշխանություններն անպատրաստ են պատերազմի: Որոշ հայ վերլուծաբաններ չեն բացառում, որ իշխանական ու մերձիշխանական շրջանակներում գեներացվող հակառուսական տրամադրությունները կարող են հայ-ադրբեջանական սահմանին հանգեցնել լարվածության սրմանը կամ, աստված մի արասցե, արտաքին նոր ագրեսիայի հրահրմանը:
Ուրեմն՝ ի՞նչ են ուզում կամ ի՞նչ են անում մեր իշխանությունները՝ բացի Ռուսաստանին անընդհատ քլնգելուց. Փաշինյանն անթաքույց հայտարարում է, որ ՀՀ-ում նրա ռազմական ներկայությունը մեզ համար սպառնալիք է, ՀԱՊԿ-ն էլ անարդյունավետ կառույց է, որը չի արտահայտում Հայաստանի շահերը: Ալեն Սիմոնյանն արհամարհած ունի Ռուսաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչին եւ պատվից ցածր է համարում արձագանքել Հռոմի ստատուտը ԱԺ-ում վավերացնելու վերաբերյալ «ինչ-որ քարտուղարուհու» դիտարկմանը՝ հայտարարելով, որ դա իր մակարդակը չէ: Դե, առաջին տիկին կոչեցյալն էլ, ՌԴ-ի ջգրու, ցուցադրաբար հումանիտար օգնություն է տանում պատերազմից տուժած ուկրաինացի երեխաներին եւ մասնակցում այդ երկրի առաջին տիկնոջ նախաձեռնած միջոցառմանը:
Ռուսաստանի դեմ մյուս դեմարշի առիթը սեպտեմբերի 11-20-ը Հայաստանում անցկացվող հայ-ամերիկյան համատեղ զորավարժություններն են, որոնց անդրադարձել է Վ.Պուտինի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը՝ նշելով, որ Երեւանի ծրագրերը մտահոգության տեղիք են տալիս: Հայաստանի եւ ԱՄՆ-ի միջեւ զորավարժությունները, ըստ նրա, «չեն նպաստում տարածաշրջանում իրավիճակի կայունացմանը»: Նույն թեմայի առնչությամբ իր խոսքն է ասել նաեւ Ռուսաստանի թիվ մեկ դիվանագետը. նա տարօրինակ է համարում, որ Երեւանն արդեն երկու տարի չի մասնակցում ՀԱՊԿ-ի զորավարժություններին՝ դա բացատրելով այդ կառույցի կողմից ադրբեջանական ագրեսիան չդատապարտելու հանգամանքով:
Կարդացեք նաև
Ուշագրավ մոտեցում է: Պարզվում է՝ եթե ՀԱՊԿ-ը դատապարտեր Ադրբեջանին, այդ դեպքում Հայաստանը նրա հետ կաշխատեր, բայց քանի որ չի դատապարտել, նեղացել ու դեմքով շրջվել է ԱՄՆ-ի կողմը, իբր՝ թող Ռուսաստանը հասկանա, որ առանց իրեն չենք կորչի: «Մենք հարցնում ենք,- սեպտեմբերի 10-ին G20-ի գագաթաժողովին հաջորդած մամուլի ասուլիսում հայտնել է Լավրովը,- ինչո՞ւ եք, ուրեմն, շփվում ամերիկացիների, եվրոպացիների հետ, որոնք եւս չեն դատապարտել Ադրբեջանին: Պատասխանում են՝ «Նրանք մեր դաշնակիցները չեն, դուք պետք է դատապարտեք»: «Բավական տարօրինակ, պարզունակ տրամաբանություն է»,- եզրակացրել է Սերգեյ Լավրովը:
Գեւորգ ԲՐՈՒՏԵՆՑ
Ռազմավարական եւ ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի (ՌԱՀՀԿ) ACNIS reView Հայացք Երեւանից կայքէջի acnis.am 2023թ.-ի 32-րդ համարից
