Ոչ ամբողջական, թերիներով ծանրաբեռնուած եւ երբեմն անհաւասարակշիռ ու անկապ արտայայտութիւններով (որոնց մէկ ցայտուն օրինակը՝ վերջերս Իտալիոյ «Լա Ռեփուպլիքա» թերթին հետ), Հ․Հ․ վարչապետը առիթ ստեղծած է, որ դիւանագիտական բեմահարթակին վրայ ստեղծուի թէ՛ պարապութիւն եւ թէ՛ անտիրութիւն։
Վերջերս, Հայաստանի մէջ հայ-ամերիկեան խորհրդանշական ռազմափորձերու լոյսին տակ, Ռուսիոյ նախագահ Փութին, առիթը օգտագործելով՝ սուր քննադատութիւն ուղղեց Երեւանի վարիչներուն հասցէին, շեշտելով, որ «Եթէ Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղը Ատրպէյճանի մաս ճանչցած է, վե՛րջ, ալ ինչի՞ մասին է խօսքը»։ Հիմա, Փաշինեան կրնայ բարձրաճակատ նայիլ արեւմուտքցի իր պատուիրատուներուն աչքերուն եւ յոխորտալ, որ արժանացած է անոնց թշնամիին՝ Ռուսիոյ քննադատութեան…
Արդեօք այդ պատճառով չէ՞, որ նոյնիսկ սնունդի մատակարարումը դարձած է պատանդ։
Ո՞վ պիտի կարենար մատակարարել Արցախի նահատակուող բնակչութեան կենսական կարիքները. Արեւմո՞ւտքը, թէ՞ Մոսկուան։ Արեւմուտքը, ըստ սովորութեան, մնաց յայտարարութիւններու սովորութեան հաւատարիմ, իսկ երկորդը կրցաւ լուծում մը գտնել եւ Ակնայի (Ասկերան) ճամբով ուղարկեց սննդամթերքը: Այս քայլը, իր կարգին դուռ բացաւ այլ հարցադրումներու եւ յետ-ընտրական վերագրումներու, թէ ի՞նչ պայմաններու տակ, փոխան «յոյսի ճանապարհ»-ին (Բերձոր), օգտագործուած է «մահուան ճանապարհ»-ը։
Կարդացեք նաև
Սյսպէս աւարտեցաւ սննդամթերքով բեռցուած փոխադրակառքերու ժամացոյցի դէմ մրցումներէն մէկը, իսկ թէ յաջորդը ի՞նչ պայմաններու տակ պիտի կատարուի․․․։
Փաշինեան ինքզինք հետզհետէ աւելի կը մխրճէ անել կացութեան մը մէջ. տարբեր բան կարելի չէ սպասել, ի տես աւելի քան հինգ տարիէ ի վեր իր կուտակած սխալներուն:
Խմբագրական
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» շաբաթաթերթում:
