Վստահ ենք, ու համա՛յն հայութեան սպասումն է, որ Արցախի ղեկավարութիւնը միակամ պիտի գործէ՝ լրջօրէն քննարկելով ստեղծուած դժնդակ կացութիւնը, առանց Հայաստանի ներկայ իշխանաւորներուն հլու կամակատարն ու խամաճիկը դառնալու։
Այս օրհասական պայմաններուն մէջ գործ կայ կատարելիք, թէ՛ ներքին եւ թէ արտաքին գետիններու վրայ։ Վերջին շրջանին, Արցախի քաղաքական ուժերը մեծ մասով ցոյց տուին, որ յանձն առած են պարտականութիւնը՝ միասնական ոգի ստեղծելու, համախմբուելու եւ համաձայնութեամբ գործելու։ Ձեռքերու միացումով դէպի յառաջ շարժելու կամքը ուղեցոյց պիտի ըլլայ ո՛չ միայն արցախցիին, այլ նաեւ Հայաստանին ու ողջ հայութեան, այնպէս՝ ինչպէս եղաւ Արցախեան Շարժումի արշալոյսին օրերուն:
Սփիւռքը այս իմաստով միակամ է իր կուսակցութիւններով, հիմնարկներով, կառոյցներով, եւ շարունակ կը մարտնչի ի խնդիր արցախահայութեան պատմական իրաւունքներու արդար լուծման: Սեպտեմբեր 2-ին, Սփիւռքի բազմաթիւ օճախներուն մէջ կազմակերպուած հանրահաւաքները, նստացոյցերն ու քայլարշաւները կը փաստեն, թէ այս օրհասական ժամերուն «բիւզանդական վիճաբանութիւններ»-ը, անհիմն եւ անհեթեթ դարձած տարակարծութիւններն ու երկրորդական հարցերը մէկդի դրուած են։
Դիւանագիտական գետնի վրայ մանաւանդ՝ վիթխարի աշխատանք կայ իրագործելիք. քանի մը շաբաթ առաջ, Մ․Ա․Կ․-ի Ապահովութեան խորհուրդի նիստին թափթփած ներկայանալն ու ապարդիւն մնալը շատ բան ցոյց տուաւ, մինչդեռ անդին, հայ-դատական ճիգերով՝ ամերիկեան խորհրդարանին մէջ քննարկումները եւ Ատրպէյճանի հասցէին հնչած՝ ցեղասպանի ամբաստանութիւնները այլ ուղի ցոյց տուին…
Հայաստան – Արցախ – Սփիւռք եռամիասնական համակարգը անյապաղ պէտք է գործէ, թիկունք կանգնելով Արցախի համաձայնական նախագահին։
Արցախի նոր նախագահի ընտրութիւնը պիտի մարմնաւորէ վերազարթնումը, պիտի նշէ նոր մեկնարկ մը: Մեկնարկ՝ որ ամրագրէ Արցախը Ատրպէյճանի կազմին մէջ տեսնելու որեւէ ընտրանքի մերժում, իսկ վախճանակէտը՝ Արցախի հողային եւ քաղաքական բոլոր իրաւունքներուն վերատիրացումը:
Խմբագրական
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» շաբաթաթերթում:
