Մի քանի օր առաջ համացանցում հայտնվեց մի տեսագրություն՝ Երեւանի Մալաթիայի շրջանի ՔՊ նախընտրական շտաբի մոտ տեղի ունեցած միջադեպի մասին: Իրադարձությունն այնքան էլ «աշխարհացունց» չէր, բայց՝ շատ բնորոշ «Նոր Հայաստանի» համար: Ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ միջադեպն ապացուցում է, որ նոր Հայաստան գոյություն չունի՝ նույն 30 տարվա Հայաստանն է:
ԱԺԲ-ականներն իրազեկում էին իրենց հանրահավաքի մասին, եւ այդ ընթացքում ՔՊ շտաբից դուրս թռան պատկառելի տարիքի «ակտիվիստներ», որոնք քաշքշեցին ու հայհոյեցին ընդդիմադիրներին՝ կրծքով պաշտպանելով իրենց վարչապետին: Ինչպես որ դա սովորաբար լինում է, առավել ագրեսիվ «ակտիվիստը» կին էր, որը չէր զսպում իր լեզվի եւ ձեռքերի շարժումները:
Իսկ հիմա պատկերացրեք, որ 10 տարի առաջ ինչ-որ հասարակական կամ քաղաքական շարժման ներկայացուցիչներ իրազեկման երթ անեին ՀՀԿ շտաբի առաջ: Արդյոք նույնը տեղի չէ՞ր ունենա, եւ արդյոք անցյալում նման բաներ տեղի չե՞ն ունեցել: Իհարկե, չեմ կարող 100 տոկոսով պնդել, որ ՔՊ շտաբներում այժմ նստած են ճիշտ նույն մարդիկ, բայց նրանց պահելաձեւը, խոսելու ոճը, բառապաշարը մեկը մեկին համապատասխանում են ՀՀԿ-ական «տասովշչիկներին», որոնց այն ժամանակ իշխանությունը վարձում էր «ընտրական գործընթացներն» ապահովելու համար: Ավելին՝ քանի որ միջադեպը տեղի է ունեցել Մալաթիայում, բացառված չէ, որ այդտեղ հիմա ձեւավորված շտաբների աշխատանքը հովանավորում է նույն օլիգարխը, որը դա անում էր 10 տարի առաջ:
Կարդացեք նաև
Համենայնդեպս, տեսանյութից հստակ երեւում է, որ ՔՊ ներկայիս «ակտիվիստներն» այն երիտասարդները չեն, որոնց 2018 թվականի ապրիլին տեսնում էինք Երեւանի փողոցներում՝ մարդիկ, որոնք հավատում էին, թե կարող են ինչ-որ բան փոխել: Այդ երիտասարդներից մի քանի տասնյակ հոգի դարձան պատգամավոր ու պաշտոնյա եւ արագ այլասերվեցին: Իսկ երիտասարդության հիմնական մասի դրական էներգիան որեւէ ձեւով չօգտագործվեց:
Ինչ խոսք, դա բարդ էր, պահանջում էր գիտելիքներ եւ ինտելեկտ: Շատ ավելի հեշտ է գնալ վերարտադրության տրոհված ճանապարհով, որը նախանշել էին Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանը՝ նույն վարչական ռեսուրսով, նույն «տասովշչիկներով», նույն օլիգարխներով: Այդպես գուցե կարելի է եւս 2-3 անգամ վերարտադրվել, բայց հեռանկարի տեսանկյունից Փաշինյանի ռեժիմը ճիշտ նույն ձեւով սպառված է, դատապարտված է, ինչպես նրա նախորդներինը: Որովհետեւ միջուկն է փտած:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Երկիրը պարզապէս պատրաստ չէր՝ փոխուելու: Այդքան արագօրէն, այդքան էական կերպով:
Անհամբերութեան արդիւնքն է տեղի ունեցած Աղէտը:
Ինչպէս «լաւատես»ը կ’ըսէ՝ ծնողք չկար:
Կային սակայն շատ մեծ թիւով՝ արբունքի տագնապներով ապրող, տարբեր տարիքների մարդիկ:
Այդ պարագային, երեխան կը սկսի՝ իր խաղալիքները կոտրելով: