Կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանն «Ազգ»-ի հետ զրույցում նշում է, որ առնվազն վերջին 25 տարում հանրակրթության ոլորտում նման բան չի եղել, երբ դպրոցն առանց դասագրքի մնա: Ի հակադրություն փոխնախարար Սվաջյանի այն արդարացման, թե 17 տարի նոր դասագիրք չի գրվել ու կրթական նոր չափորոշիչի ներդրմամբ՝ գործընթացը փոքր-ինչ հապաղել է, ասում է. «Դասագիրք գրելու պրոցեսն ուշ է մեկնարկել, մինչդեռ դա պետք էր անել մեկ, մեկուկես տարի առաջ: Սա թերի աշխատանքի հետեւանք է: Ամենասոսկալին սակայն այն է, որ որոշ առարկաների համար նոր գրքեր չկան: Սա էլ հետեւանքն է այն բանի, որ փոքր, շատ փոքր բյուջե են տրամադրում դասագիրք գրելու համար՝ 6 մլն դրամ: Հասկանում եք՝ դա ծիծաղելի, անգամ վիրավորական թիվ է: Դասագրքի վրա աշխատում են ոչ միայն այն կազմողները, այլեւ խմբագիրը, սրբագրիչը, խորհրդատուները, էջադրողը, դիզայներն ու այլք: Մարդիկ, կազմակերպությունները հաշվարկում են, տեսնում են՝ ծախսերը չեն հանի, հրաժարվում են մասնակցել»:
Ի դեպ, նախապես հայտարարվել էր, որ կրթական թարմ չափորոշիչը պետք է ներդրվի նաեւ 10-րդ դասարանում, բայց նոր դասագրքեր չունենալու մասով այստեղ ավելի խայտառակ պատկեր է եղել (ավելի քան 10-ն առարկա գիրք չի ունեցել), ու նախարարությունը որոշել է` 10-րդ դասարանում նոր չափորոշիչը ներդնել հաջորդ տարի:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» թերթի այսօրվա համարում:
