Արցախում Ադրբեջանի կողմից շարունակվող ցեղասպանության վերաբերյալ հրատապ ասուլիսում Շուշիից տեղահանված քաղաքացի Ալվինա Ներսեսյանը ներկայացրեց այն իրավիճակը, որն ունեն Արցախում. «Ես հիմա խոսում եմ ոչ միայն իմ ընտանիքի անունից, այլ 120 Հազար մարդու, հազարավոր մայրերի անունից, ովքեր այսօր անհավասար պայքար են տանում այն իրականության դեմ, որի մեջ մենք հիմա հայտնվել ենք: Ամեն օր հոգալ քո երեխաների հացը, որը ամեն առավոտ վեր կենալուց վստահ չես, որ կարողանալու ես ձեռք բերել, դա սարսափելի երեւույթ է, ես ձեզ վստահեցնում եմ:
Մեր երեխաները արժանի չեն այս իրականությանը, արժանի չեն այն վերաբերմունքին, որին այսօր մենք բոլորս ականատես ենք այստեղ: Ես Շուշիից բռնի տեղահանված եմ, պատերազմից հետո բնակություն եմ հաստատել Ստեփանակերտում, սկսել եմ զրոյից, ունեմ երկու անչափահաս երեխա եւ ամեն օր բախվում եմ հացի խնդրին: Երբ որ ես ասում եմ հացի խնդիր, ես չեմ խոսում ինչ-որ ճոխ ուտելիքի մասին, ես խոսում եմ սովորական հաց առնելու մասին, այն հացը, որը մենք բոլորս հասկանում ենք: Այն հերթերը, որոնք ունենում ենք հացի համար, սարսափելի են ու վստահ չես, որ երբ քո հերթը հասնի, դու հացը կստանաս, որովհետեւ հացի քանակը ահավոր քիչ է: Առանց չափազանցնելու՝ մի 2-3 օր առաջ որդիս գնաց, 4 ժամ կանգնեց հերթում եւ ցավոք սրտի դատարկաձեռն եկավ, ասեց՝ մամ, կներես, մեզ չի հասել, ոչինչ, հաջորդ օրը մի քիչ շուտ վեր կկենամ, շուտ կգնամ հերթում կկանգնեմ: Եվ դա այն իրականությունը չէ, որը ցանկացած մայր ակնկալում է իր երեխայի համար: Չեմ ուզում դա տեսնել ոչ մի ծնողի աչքերում, երբ խոսքեր չունենաս սփոփելու՝ ոչինչ, որ էսօր չի ստացվել, վաղը կստացվի»,- ասաց Ալվինա Ներսեսյանը՝ արցունքները խեղդելով:
Նա ասաց, որ առջեւում նոր ուսումնական տարին է եւ որեւէ կերպ պատրաստ չեն դպրոց ուղարկելու երեխաներին, ո՛չ գրենական պիտույք ունեն, ո՛չ հագուստ, ոչ էլ հոգեպես են պատրաստ. «Որովհետեւ ես չեմ կարող խոսել կրթության կարեւորության մասին իմ երեխաների հետ, երբ որ ես չեմ կարողանում հոգալ տարրական կենցաղային իրենց հոգսերը: Եվ դա այն իրականությունն է, որի հետ մենք այսօր ստիպված ենք պայքարել»:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
