«Անալիտիկոն» վերլուծական հանդեսի գլխավոր խմբագիր Գեղամ Բաղդասարյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Գեղամ Բաղդասարյան
Դավիթ Իշխանյանի հանդեպ ամենայն հարգանքով հանդերձ պետք է ասեմ, որ Արցախի Ազգային ժողովի նախագահի պաշտոնում նրա ընտրությունը խաթարում է քաղաքական տրամաբանությունը։ Էլ ի՞նչ իմաստ ունեն խորհրդարանական ընտրությունները, կուսակցությունների միջև քաղաքական մրցակցությունը, վերջապես՝ ընտրողների ձայները, եթե 33 պատգամավոր ունեցող խորհրդարանում խոսնակ է ընտրվում 3 պատգամավոր ունեցող խմբակցության (ՀՅԴ) անդամը։ Քաղաքական բավարար «թիկունքի» բացակայությունը չի կարող բացասաբար չանդրադառնալ նրա գործունեության վրա։
Բայց դե, մյուս կողմից էլ, սա նոր երևույթ չէ արցախյան խորհրդարանում, այնտեղ արդեն ունեցել ենք «փոքրամասնության նախագահ»։ Եւ սա ամենևին էլ բարձրագույն պիլոտաժ չէ, ոչ էլ աննախադեպ ժողովրդավարության առհավատչյա։ Ոչ, սա պարզապես նշանակում է, որ արցախյան խորհրդարանը քաղաքական մարմին չէ, ու այդպես է արդեն տևական ժամանակ։ Իսկ մենք ժպտում էինք, երբ նրա ղեկավարներից մեկը տարիներ ի վեր պնդում էր, որ ինքը քաղաքական գործիչ չէ։ Ինչ որ է, քաղաքական անէությունը մի օրում չի լինում։ Ամեն ինչ արդար է՝ այլ կերպ լինել չէր էլ կարող։
Տիգրան Աբրահամյան
«Պատիվ ունեմ» դաշինքի պատգամավոր, Արցախի նախագահի նախկին խորհրդական Տիգրան Աբրահամյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Կարդացեք նաև
Արցախի խորհրդարանի խոսնակի պաշտոնում ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Դավիթ Իշխանյանի ընտրությունը բավականին ուշագրավ իրավիճակ է ստեղծել:
Մինչև որոշակի քննարկումներն այն համատեքստում են, թե ինչու է խորհրդարանի նախագահի ընտրությունը կանգ առել 33 պատգամավոր ունեցող օրենսդրի 3 հոգանոց խմբակցություն ունեցող ուժի վրա, նախ պետք է ընդգծել, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը միասնական ճակատով է հանդես գալիս, իսկ այս առումով 3 ընդդիմադիր ուժերը միասին 7 պատգամավոր են:
Երկրորդ, չեմ ցանկանում որևէ մեկին վիրավորել, բայց խորհրդարանի խոսնակի կարևոր և ներկայանալի պաշտոնի առումով Արցախի խորհրդարանում ընտրությունն առանձնապես մեծ էլ չէր:
Դավիթ Իշխանյանն առաջին պատերազմի ազատամարտիկներից է, նոր ձևավորվող բանակի առաջին շրջանում գումարտակի հրամանատար է եղել:
Իր պահվածքով, վարքագծով, ազգային կեցվածքով ու սկզբունքային դիրքորոշումներով աչքի ընկնող պետական գործիչ է, որն այսօր չափազանց վտանգավոր պաշտոն է ստանձնել:
Վտանգավոր, որովհետև մի կողմից Արցախում ծայրահեղ ծանր իրավիճակ է, մյուս կողմից` պետական կառավարման համակարգը կոլապսի շեմին է, դեռ չեմ խոսում քաղաքական դաշտում ստեղծված անառողջ մթնոլորտի մասին:
Անկասկած մեծ խնդիրներ են լինելու նաև երկրի կուրսի հետ կապված, որովհետև գործող նախագահն իր մոտեցումներում, մեղմ ասած, անկայուն է` տարբեր քամիների ու տրամադրությունների ազդեցության տակ, միաժամանակ նույնիսկ այս առաջադրման պայմաններում ՀՅԴ-ն ու իշխող ուժը որոշ սկզբունքային հարցերի շուրջ շարունակում են տարաձայնություններ ունեն:
Համենայնդեպս ընդդիմությունը կարևոր դիրք է զբաղեցնում. խորհրդարանի ղեկավարը Արցախի Հանրապետության սահմանադրությամբ երկրի երկրորդ դեմքն է, որը նախագահի հրաժարականի կամ այդ գործառույթի իրականացման անհնարինության պայմաններում, ստանձնում է երկրի ղեկավարի պարտականություններ:
Արցախի քաղաքական իրավիճակի փոփոխության առումով քայլ առաջ է, որը հետագա քաղաքական վերադասավորումների նոր հնարավորություն է ստեղծում:
