Պաքուն գիտակից է, որ ներկայ պայմաններուն մէջ անպատժելի է, հետեւաբար կը դիմէ սանձարձակ գործողութիւններու: Երեւանը յայտարարած է, որ Արցախը կը ճանչնայ իբրեւ Ազրպէյճանի տարածքային ամբողջականութեան մաս: Ասիկա իրաւական առաւելութիւն կու տայ Ազրպէյճանին Արցախի նկատմամբ շարժելու իբրեւ իր տարածքը, իսկ այնտեղ ապրող բնակչութիւնը` իբրեւ իր քաղաքացիները:
Հակամարտութեան միջնորդութեան եւ երաշխաւորութեան այս սուր հակամարտութեան մէջ օրակարգերը տեղէն չեն շարժիր, որովհետեւ հակոտնեայ են մօտեցումները: Թէ՛ Միացեալ Նահանգները եւ Եւրոպան կը պահանջեն Արցախի ապաշրջափակումը, թէ՛ ալ Ռուսիան: Ռուսիան, որ ստանձնած է պարտաւորութիւն Հայաստան-Արցախ ազատ տեղաշարժ ապահովելու, կը ձգտի ի՛ր ներդրումով հանգուցալուծում ապահովել, մինչ Արեւմուտքը կ՛ուզէ ցոյց տալ Ռուսիոյ անկարողութիւնը եւ կ՛առաջադրէ նոր միջնորդութիւն հարցի լուծման համար:
Ահա թէ ինչո՛ւ Երեւանը պէտք չէ աճապարեր ճանչնալու, թէկուզ բանաւոր, Ազրպէյճանի տարածքային ամբողջականութիւնը: Աշխարհաքաղաքական այս անհամաձայնութեան մէջ Երեւանի արագացուած համաձայնութիւնը ոչ միայն անտեղի էր, այլ նաեւ տարածաշրջանի ընդհանուր միտումին հակառակ ուղղութեամբ արձանագրուած քայլ:
Հայկական դիւանագիտութեան անյետաձգելի խնդիրն է պահանջել պատժամիջոցներու որդեգրում` ցեղային զտումի քաղաքականութիւն կիրարկող Պաքուի դէմ: Պատժամիջոցներու պահանջ, ընկերացած «Ճանաչում յանուն փրկութեան» առաջադրանքին: Պահն է հանգամանօրէն յայտարարելու, որ Արցախը չի կրնար մաս կազմել իր դէմ ցեղային զտումի քաղաքականութիւն ազդարարած Ազրպէյճանին:
Կարդացեք նաև
Առաջնային համահայկական օրակարգը` «Ճանաչում յանուն փրկութեան» է: Արցախի Ազգային ժողովի յայտարարութիւնը հրապարակած է այդ օրակարգի միջազգային բոլոր իրաւաչափական հիմնաւորումները:
Խմբագրական
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազդակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
