Իսկ ի՞նչ է անում հասարակության մյուս մասը, որը հոգով-սրտով դեմ է․ ցավում է, որ նման իշխանություն ունենք, ուզում է խանգարել այդ հանձնման գործընթացին եւ, վերջապես` ինչ-որ ձեւով աջակցել, նպաստել, որ Արցախը դուրս գա այս վիճակից: Բացի ծնկներին խփելուց ու վաշ-վիշ անելուց, Նիկոլին ու նիկոլականներին անիծելուց, նրանց հեռացումը երազելուց, ինչ-որ առարկայական բան անո՞ւմ է: Ճիշտ է` մի խումբ էնտուզիաստներ «Հայաքվե» են նախաձեռնել` օրենքում փոփոխության մեջ տեսնելով լուծումը, մի ուրիշ տեղ կանայք հերթով ակցիա են անում` նստում են ՄԱԿ-ի գրասենյակի առաջ, բայց սա որքանո՞վ է բավարար, եւ ինչո՞վ է զբաղված մեր հասարակության մյուս մասը:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
