Ստորեւ թարգմանաբար ներկայացվող հոդվածի հեղինակ Մայքլ Ռուբինը «American Enterprise Institute-ի» ավագ աշխատակիցներից է: Գրառումներով հանդես է գալիս նաեւ «Washington Examiner s Beltway Confidential» բլոգում: Հոդվածը «Միրոր Սփեքթեյթր» շաբաթաթերթում արտատպվել է «Վաշինգտոն Թայմսից»:
Անգութ վերաբերմունքի ու դաժանությունների նախազգուշական ազդանշանները ահազանգում են, բայց պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը համառորեն առաջ է տանում Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ խաղաղության պայմանագիր կնքելու գործարքը՝ Լեռնային Ղարաբաղի հարցի շուրջ, որն ավանդաբար հայաբնակ անկլավ է եղել:
Բլինքենի խաղաղության ծրագրի խնդիրները բազմազան են: Առաջադեմ ժողովրդավարական երկրները չպետք է այլ ժողովրդավարական գործընկեր պետություններին ստիպեն զիջումների գնալ ի դեմս ագրեսիայի եւ տեռորի, ահաբեկչության: Պետքարտուղարությունը նաեւ չպետք է «ապամոնտաժի» ժողովրդավարական ուղիով ընթացող երկրների կառուցվածքը եւ ստիպի նրան տեղի տալ բռնատիրության առաջ: Ամենասարսափելին այն է, որ Բլինքենը անտեսում է Ալիեւի չարաշահումները, այն դեպքում, երբ վերջինս ցեղասպանություն է պատրաստվում իրագործել՝ ժխտելով մի ամբողջ ազգաբնակչության օրինական իրավունքները:
Եթե Բլինքենը լուռ է մնում Ադրբեջանի պահանջներին, որ հայ քահանաները թողնեն-հեռանան Դադիվանքից, ապա դրանով նա հստակ ցույց է տալիս, որ անտարբեր է մշակութային արժեքների ավերման գործընթացի հանդեպ:
Իսկ Ալիեւը գոտեպնդվում է՝ սփոփանք գտնելով քծնողների շարքերում, որոնք ժխտում են հայերի օրինական իրավունքները: Բլինքենի լռությունը այդպիսով դառնում է օրինաչափություն ուրիշների համար, եւ ոչ թե բացառություն:
Ադրբեջանի նպատակն է գուցե տիրել Ղարաբաղին, բայց նա այդ վայրը կամ տարածքը ցանկանում է ձեռք բերել առանց նրա բնակիչների:
Օբամայի վարչակազմի օրոք Ջեյք Սալիվանի եսապաշտությունը, միամտությունը եւ փառասիրությունը նպաստեցին, որ Իրանը միջուկային զենք ձեռք բերելու եզրին գտնվի: Բլինքենի եսապաշտության, միամտության եւ փառասիրության հետեւանքում տասնյակ հազարավոր հայերի կյանքն է վտանգի տակ դրվելու:
Անգլ. բնագրից թարգմանեց՝ ՀԱԿՈԲ ԾՈՒԼԻԿՅԱՆԸ
(The Armenian Mirror-Spectator)
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» թերթի այսօրվա համարում:
