«Հայացք» վերլուծական կենտրոնի փորձագետ Լիլիա Ամիրխանյանի հետ զրույցում անդրադարձել ենք հուլիսի 1-ից կենսաթոշակների, նպաստների բարձրացմանը, խոսել հունիսին արձանագրված գնանկման միտումների ու ազդեցության մասին։
«Հաշվի առնելով այն սոցիալական ծանր իրավիճակը, որն արդեն ավելի քան 2 տարի կա, եկամտի ցանկացած ավելացում դրական է, բայց, այդուհանդերձ, չենք կարող օբյեկտիվ չլինել ու չասել, որ իրականում սոցիալական խնդիր առանձնապես չի լուծվելու։ Գուցե որոշակիորեն ինչ-որ չնչին հարցեր լուծվեն, բայց սոցիալական խնդիր չի լուծվելու։ Այս առումով բավական է դիտարկել հուլիսի 1-ից բարձրացված նվազագույն կենսաթոշակի չափը և նվազագույն պարենային զամբյուղի արժեքը։ Թեպետ այդ բարձրացման արդյունքում նվազագույն կենսաթոշակը մոտեցել է նվազագույն պարենային զամբյուղի արժեքին, բայց դեռ ամբողջությամբ չի ծածկում կենսապահովման անհրաժեշտ ծախսերը»,-«Փաստի» հետ զրույցում նշել է փորձագետը՝ շեշտելով, որ այլ խնդիր ևս կա։
Անդրադառնալով իրավիճակի հնարավոր լուծումներին՝ նա շեշտեց. «Մի կողմից՝ հանրության շրջանում անընդհատ եկամուտներն ավելացնելու օբյեկտիվ պահանջ է առաջանում, մյուս կողմից՝ կա նաև խնդրի հակառակ կողմը՝ պետություն, պետական ռեսուրսներ, միջոցներ։ Ես քաղաքական կամքն ու կառավարման որակները մի կողմ եմ թողնում, որովհետև եթե այս իշխանության պարագայում դա քննարկենք, ո՛չ որևէ առաջարկով ենք հանդես գալու, ո՛չ էլ որևէ գործողություն ենք ակնկալելու իրենցից։ Մեծ հաշվով, անում են այն, ինչ ուզում են։ Մինչդեռ միջազգային պրակտիկայում օրինակելի մի մոդել կա՝ եկամուտների ինդեքսացիան։ Այս մասին արդեն ավելի քան 2 տարի է՝ բարձրաձայնում ենք. այն պահից, երբ հասկանալի էր, որ գործ ունենք երկարաժամկետ գնաճային իրավիճակի հետ, գործողություններ ու քայլեր պետք է դիտարկվեին։ Եկամուտների ինդեքսացիան այն գործողությունն է, որն իրականացվում է կառավարությունների կողմից՝ ինչ-որ իրավիճակներում մարդկանց եկամուտների կորստի փոխհատուցումն ապահովելու համար։ Գնաճն ամենատարածված իրավիճակներից է, որի ժամանակ միջազգային պրակտիկայում կիրառվում է եկամուտների ինդեքսացիան։ Գնաճի պարագայում մարդկանց եկամուտները նվազում են, և այդ վնասի փոխհատուցման համար տարբեր երկրներում կիրառվում է ինդեքսացիայի գործիքակազմը»։
Մեր զրուցակցի խոսքով, ինդեքսացիայի գործընթացը ռիսկեր ունի, առաջինը պետության հնարավորությունների խնդիրն է. «Հակադարձելով՝ կարող են նշել, թե մեր պետությունը ինդեքսացիա իրականացնելու համապատասխան միջոցներ չունի։ Ու այստեղ բախվում ենք նույն խնդրին՝ այդ դեպքում ո՞ւր են բոլոր աննախադեպ ցուցանիշները, աննախադեպ հոսքերը, որոնց մասին խոսում էիք։ Մեր պարագայում եկամուտների գոնե մասնակի ինդեքսացիա իրականացնելու հնարավորությունը, կարծես, ունենք, որովհետև մեզ ասում են, որ ամեն ինչ աննախադեպ է»։
Կարդացեք նաև
Աննա ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։
