Ծուռ հայելիների աշխարհում ենք ապրում։ Ամեն ինչ այնպես է ձեւախեղվել, որ պարզ չէ, թե ինչպես ենք կարգավորելու, բնականոն հուն վերադարձնելու մեր հանրային կյանքը։ Արդյոք հնարավո՞ր է թշնամանքի ու ատելության այս մթնոլորտը փոխել։ Կարո՞ղ ենք հույս փայփայել, որ 1988-ի, նույնիսկ 90-ականների այն բարի, բարյացակամ, համբերատար ու հյուրասեր ժողովուրդը կվերածնվի՝ երբ մարդիկ անշահախնդիր հարեւանություն էին անում, օգնում ծանոթ-անծանոթներին, անտարբեր չէին իրենց շրջապատի նկատմամբ։ Կարո՞ղ ենք արդյոք ինչ-որ կերպ հաղթահարել հայհոյանքի, վիրավորանքի, գռեհկաբանությունների, միմյանց տրորելու ու նվաստացնելու այս մոլուցքը։ Երբեւէ կգա՞ն ժամանակներ, երբ իշխանությունը կոռեկտ պահվածք կդրսեւորի, եւ ընդդիմությունն էլ համարժեք կարձագանքի, ու քաղաքակիրթ քաղաքական պայքարի ականատես կլինենք, որտեղ ոչ միայն ծեծուջարդ չի լինի, այլեւ խոսքով միմյանց վիրավորելը կբացառվի, իսկ «գոմերից» խորհրդարանում կամ կառավարությունում հայտնվածները խցանի նման դուրս կնետվեն քաղաքականությունից՝ որպես ապաքաղաքական ու վնասակար տարրեր։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
