Չ­կայ ո­րե­ւէ հիմք, որ կրնայ դոյզն իսկ ար­դա­րաց­նել հայ­րե­նի ղե­կա­վա­րու­թեան յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րը. «Ազատ օր»

Չ­կայ ո­րե­ւէ պատ­մա­կան, աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան, ազ­գագ­րա­կան ու մշա­կու­թա­յին հիմք, որ կրնայ դոյզն իսկ ար­դա­րաց­նել հայ­րե­նի ղե­կա­վա­րու­թեան յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րը, ու մա­նա­ւանդ՝ ա­նոնց շուրջ զար­գա­ցող մե­ծա­պե­տա­կան ո­րե­ւէ փո­փո­խու­թիւն, յա­նուն այն կեղծ «խա­ղա­ղու­թեան» պար­տադ­րան­քին, որ կը մի­տի խեղ­դել ար­ցա­խա­հա­յու­թեան ան­կաշ­կանդ ապ­րե­լու պայ­քա­րը։
Իսկ երբ ­Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը ա­մէն կեր­պով եւ ա­մէն պա­հուն կը հո­լո­վեն «խա­ղա­ղու­թեան պայ­մա­նա­գիր»-ը շու­տա­փոյթ ստո­րագ­րե­լու նպա­տա­կը, ան­դին, մեր թշնա­մին ա­մէն ձե­ւով, իր նո­ւա­ճո­ղա­կան ու հա­յա­տեաց քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը զգա­լի կը դարձ­նէ բռնի ու դի­ւա­նա­գի­տա­կան մի­ջոց­նե­րով, սպառ­նա­լիք­նե­րով, ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րով, ոճ­րա­գոր­ծու­թիւն­նե­րով, հայ զի­նո­ւոր­նե­րու կեան­քը խլե­լով, ­Հա­յաս­տա­նի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թիւ­նը խախ­տած ըլ­լա­լով, վեց ա­մի­սէ ա­ւե­լի ­Լա­չի­նի մի­ջանց­քը գրա­ւած ըլ­լա­լով, օր ցե­րե­կով հայ զի­նո­ւոր­ներ ա­ռե­ւան­գե­լով, Ար­ցա­խի ղե­կա­վա­րու­թեան ու ժո­ղո­վուր­դին վրայ «հա­մա­նե­րու­մի» կեղծ հրա­ւէր­ներ կար­դա­լով, ­Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րու­թեան ծանր զի­ջում­ներ պար­տադ­րե­լով։

­Այ­սօր, այս պա­հուն, երբ թշնա­մին կը փոր­ձէ ար­ցա­խա­հա­յու­թեան մէջ­քը կոտ­րել, երբ նաեւ ­Հա­յաս­տա­նէն հնչող պաշ­տօ­նա­կան խօս­քե­րը ո­րե­ւէ յոյս չեն ներշն­չեր, մենք բո­լորս ՊԻՏԻ ՄԷԿՏԵՂՈՒԻՆՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՈՒ ԱՐՑԱԽԻ ԽՈՐՀՐԴԱՆԻՇԸ ՀԱՆԴԻՍԱՑՈՂ հայ­րե­նի դես­պա­նա­տան առ­ջեւ, որ­պէս­զի ա­մէն գնով, ուժ­գին ու շեշ­տա­կի, մեր զօ­րակ­ցու­թեան ձայ­նը հաս­նի Ար­ցա­խի հո­ղին վրայ ա­մուր կանգ­նած «­Մա­մի­կին ու ­Պա­պի­կին», ե­րե­խա­յին, ժո­ղո­վուր­դին, մարտն­չող ե­րի­տա­սար­դին, նոյ­նիսկ ղե­կա­վա­րու­թեան։

Վս­տանք ըլ­լանք, որ ե­թէ Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը ու­նե­նար իր դի­ւա­նա­գի­տա­կան պաշ­տօ­նա­կան ներ­կա­յու­թիւ­նը Ա­թէն­քի մէջ, մենք բո­լորս հոն պի­տի ըլ­լա­յինք, Ար­ցա­խի դրօ­շին ներ­քեւ, ա­նոր պե­տա­կան մէկ միա­ւո­րի շու­քին տակ։ ­Սա­կայն, այ­սօր՝ ինչ­պէս եւ ան­ցեա­լին, ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը, իր պե­տա­կան ամ­բողջ կա­ռոյ­ցով, պէտք է շա­րու­նա­կէ տէր ու պաշտ­պան կանգ­նիլ Ար­ցա­խի ա­զատ գո­յա­տեւ­ման, ա­նոր ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­ւուն­քին, ա­զատ շնչե­լու իր ա­պա­գա­յին։
­
Ար­ցա­խի մա­հու կե­նաց պայ­քա­րի այս պա­հուն, յու­նա­հա­յու­թեան ամ­բող­ջա­կան զօ­րա­շար­ժը ա­ւե­լի քան եր­բեք հրա­մա­յա­կան է։ ­Բո­լորս միա­սին պի­տի մէկ­տե­ղո­ւինք հայ­րե­նի դես­պա­նա­տան շէն­քին առ­ջեւ, պի­տի բարձ­րաց­նենք զօ­րակ­ցու­թեան ձայ­նը, պի­տի յի­շեց­նենք մեր Ար­ծո­ւա­բոյն Ար­ցա­խի հա­յոր­դիին, որ իր պայ­քա­րը ար­դար է, սա­կայն ամ­բող­ջու­թեամբ մեր­ժե­լի են ա­մէն փոր­ձե­րը, ուր­կէ որ ալ ա­նոնք ա­ռաջ­նոր­դո­ւին, պո­կե­լու Ար­ցա­խը հայ ժո­ղո­վուր­դի ծո­ցէն։

­Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Հունաստանում տպագրվող «Ազատ օր» օրաթերթի այսօրվա համարում

Կարդացեք նաև

Արդեօք այս «առաքելութիւնը» պիտի շարունակեն, մինչեւ որ Հայաստա՞նն ալ մատնուի Արցախի ճակատագիրին. «Հայրենիք»

• 10:20 02.10.2023