Մայիսի 15-ին Արցախի անվտանգության խորհրդի նախկին քարտուղար, Պաշտպանության բանակի երբեմնի փառաբանված հրամանատար, գեներալ-լեյտենանտ Սամվել Բաբայանը Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում իր հրավիրած հանրահավաքում, առանց ավելորդ համեստության, հայտարարեց, որ պետական նախարարի պաշտոն է ուզում: Դա, ըստ նրա, հանրային պահանջ է, որը գործող նախագահը պետք է հաշվի առնի: Արայիկ Հարությունյանն իսկապես ընդառաջեց՝ խոստանալով տասնօրյա խորհրդատվություններ անցկացնել քաղաքական դաշտի հետ՝ չնայած հանրահավաքի սակավամարդությունը բնավ հանրային պահանջի մասին չէր խոսում:
«Հրապարակ» օրաթերթի Արցախի աղբյուրները կարծիք են հայտնում, որ քաղաքական խորհրդատվություններից հետո Բաբայանը կնշանակվի պետնախարար, իսկ ներկայումս այդ պաշտոնը զբաղեցնող Գուրգեն Ներսիսյանը, որը Բաբայանի հետ ազգակցական կապեր ունի, կվերադառնա գլխավոր դատախազի իր նախորդ պաշտոնին, որը մինչ օրս թափուր է: Արցախում իրավիճակի տարբեր դիպաշարեր են քննարկում, իբր, «պետնախարար Սամվել Բաբայանի պահանջով» ադրբեջանցիները կբացեն անցակետը, ինչի շնորհիվ նրա հեղինակությունը կբարձրանա: Հետո կպահանջի ռուս խաղաղապահների հեռացումը՝ պատճառաբանելով, որ նրանք չեն ապահովում արցախցիների անվտանգությունը:
Եվ այդպես՝ մանրից ամրապնդելով դիրքերը, Բաբայանը Հայաստանի ու Արցախի գործող իշխանությունների կամքի շրջանակներում կգնա ավելի համարձակ քայլերի, օրինակ՝ ԼՂՀ-ում հանքերի շահագործման թույլտվություն կտա ադրբեջանական ընկերություններին՝ դա հիմնավորելով նրանով, որ փողն ամեն դեպքում մտնելու է տեղական բյուջեն: Ազերիները տանտիրոջ իրավունքով կապրեն Արցախում, ինչը հղի է ԼՂՀ-ի վերջնական հայաթափման վտանգով։ «Հրապարակի» լավատեղյակ աղբյուրը, սակայն, բացառում է Բաբայանի` պետնախարար նշանակվելը, քանի դեռ նախագահի աթոռին Արայիկ Հարությունյանն է: Պատճառն, անշուշտ, այն չէ, որ Արցախի գործող նախագահը «մարդամեկի» նման կառչած է իր աթոռին եւ վախենում է այն կորցնելուց: Պատճառն այլ է:
Նախ՝ Բաբայանն Արցախում չի վայելում ժողովրդի մեծամասնության աջակցությունը, ինչը ցույց տվեց նաեւ մայիսի 15-ի հանրահավաքը: Եվ երկրորդ՝ ռազմաքաղաքական կարիերայի բարձրակետում,- դա 90-ականների վերջերին էր,- փառքից շլացած «կամանդույուշին» շատ «ավելորդություններ» էր թույլ տվել՝ պաշտոնական դիրքի չարաշահումներ, ցոփություն, բռնարարքներ եւ այլն: 2000-ականների սկզբին ԼՂՀ նախագահ Արկադի Ղուկասյանի դեմ մահափորձ կատարելու մեղադրանքով Բաբայանը դատապարտվել էր 14 տարվա կալանքի, սակայն 4,5 տարի անց նրան ներում է շնորհվել եւ 10 տարուց ավելի Արցախից վտարված՝ ապրում էր ՌԴ-ում։ Ժողովուրդն ամեն ինչ հիշում է, եւ Հարությունյանը հազիվ թե այս խառնակ ժամանակներում իշխանությունը փոխանցի անկանխատեսելի, վստահություն չներշնչող մի ուժի: Մանավանդ, որ ինքն էլ առանձնապես հայրենանվիրության տիպար չէ:
Կարդացեք նաև
Այսուհանդերձ՝ Սամվել Բաբայանի մասին խոսելիս չպետք է անտեսել Արցախյան առաջին պատերազմում նրա անուրանալի դերակատարումը: Այնժամ նա, այո, ուժեղ, կամային հատկություններով օժտված ռազմական գործիչ էր, սակայն տարիների ընթացքում այդ հատկանիշներից փշրանքներ մնացին: Եվ այն, ինչ հիմա նա անում է՝ այդ թվում Արցախում, ակնհայտորեն ուղղորդվում է Երեւանից: Հայտնի են անգամ Նիկոլ Փաշինյանի անունից նրան ուղղորդողները՝ ի դեմս Ազգային ժողովի պատգամավորներ Գագիկ Մելքոնյանի եւ Անդրանիկ Քոչարյանի: Սրանք են քաղաքական առումով հովանավորում ու համակարգում Բաբայանի գործողությունները, համատեղ մշակում նրա քաղաքական օրակարգը:
Գեւորգ ԲՐՈՒՏԵՆՑ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
