Պատմական գիտությունների թեկնածու, միջազգայնագետ Սերգեյ Մելքոնյանը Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասել էր՝ «որևէ տրամաբանություն չկա, որ ՌԴ-ն շահագրգռված է, որպեսզի զենքը Հնդկաստանից չհասնի Հայաստան, ընդհակառակը, Ռուսաստանը տեսնում է, որ չի կարող այն օգնությունը ուղարկել, որը կնպաստի ուժային բալանսը վերականգնելուն»:
Ըստ նրա՝ «եթե լիներ, օրինակ, Ֆրանսիան, հասկանալի է՝ ինչու ՌԴ-ն կարող էր խոչընդոտ ստեղծել, բայց Իրանի ու Հնդկաստանի պարագայում դա աբսուրդային է»:
«Հնդկաստանը Ռուսաստանի համար ընդունելի է, որևէ խոչընդոտ չկա: Ռուսաստանը շարունակում է ռազմաարդյունաբերական ոլորտում համագործակցել Հնդկաստանի հետ։ Հնդկաստանը փաստացի որոշ չափով աջակցում է Ռուսաստանի օրակարգին, երբ չի ընդունում որևէ դիրքորոշում Ուկրաինայի հարցում հօգուտ Արևմուտքի, երբ շարունակում է նավթ գնել Ռուսաստանից այն գնով, որով ուզում է»,- հիմնավորել է միջազգայնագետը:
Երկրորդ, Հայաստանը սրանով, ըստ էության, ազդում է գործընկեր Հնդկաստանի հեղինակության վրա, որից միլիոնավոր դոլարների զենք է պատրաստվում գնել:
Կարդացեք նաև
Երրորդ, եթե Հայաստանի ռազմավարական դաշնակից ՌԴ-ն մտափոխվել գիտի, ապա ինչո՞ւ չի մտափոխվում Հայաստանին զենք վաճառելու հարցում, որի դիմաց մեծ գումարներ են վճարված:
Ի դեպ, այս թեման վերջերս ակտիվացրեց ՀՀ ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը՝ «Նովայա գազետա Եվրոպա» պարբերականին տված հարցազրույցում։
«Պայմանագրային պարտավորությունները չեն կատարվում։ Անվտանգության մեր ողջ հայեցակարգը կառուցված էր սրա վրա, իսկ նորն առայժմ չկա։ Մեխանիզմները, որոնք պետք է ապահովեին Հայաստանի անվտանգությունը, փլուզվել են, նորերը չեն ստեղծվել։ Սա էլ հենց ճգնաժամն է: Տվյալ դեպքում նոր մեխանիզմներ և սպառազինության մատակարարումներ են անհրաժեշտ, քանի որ օբյեկտիվորեն մենք չենք ստանում այն, ինչ պատվիրել ու վճարել ենք Ռուսաստանին»,- շեշտել է Գրիգորյանը՝ հավելելով, որ խոսքը մի քանի պայմանագրի մասին է:
Ի դեպ, 2023 թվականի հունվարի 10-ին հրավիրված ասուլիսին հնդկական զենքի մատակարարման մասին հրապարակումներին անդրադառնալով՝ Փաշինյանը շեշտել էր.
«Ես չեմ կարծում, թե այդ հրապարակումների առնվազն մեծ մասը բարի նպատակներով են արվում, չեմ կարծում, որ այդ հրապարակումները մեր գործին որևէ օգուտ են տալիս․․․»:
Այստեղ խոսքը դրական հրապարակումների մասին էր, արդյո՞ք խոչընդոտների մասին խոսելը և այս կամ այն երկրի դեմ սլաքներն ուղղելը չի վնասում ՀՀ-ին զենքի մատակարարման գործին: Այս մասով պաշտոնական պարզաբանում չկա: Գուցե լռությունը համաձայնության նշա՞ն է՝ հակառուսական քաղաքականության համատեքստում, երբ մոռացության են մատնվում Ադրբեջանի ղեկավարի հստակ զգուշացումներն այս մասին, թե թույլ չի տա զինել ՀՀ-ին որևէ երկրի: Եթե այո, ապա Հայաստանն ինքն է խոչընդոտում սեփական բանակի վերազինմանը՝ առնվազն չկանխելով իշխանության ներկայացուցիչների տարատեսակ և անպատասխանատու հայտարարությունները:
Մարիամ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում։
