«Ապրելու Երկիր» կուսակցության նախագահ Մանե Թանդիլյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
«Հին հունական վրեժի աստվածուհի Նեմեսիսը կոչված է եղել պատժել նրանց, ովքեր խախտել են բարոյական և հասարակական նորմերը։
Երբ հայ ժողովրդի համար չգործեց իրավական ոչ մի մեխանիզմ պատժելու հանցագործներին՝ 1915թ․-ի ոճրագործության կազմակերպիչներին, Հայոց ցեղասպանությանը նպաստած դավաճաններին, հայորդինները ստիպված դիմեցին գործողության, որը կրեց վրեժի աստվածուհու անունը՝ «Նեմեսիս»։
Այդ գործողության արդյունքում ազգային արժանապատվության ասպետների բազկի ուժը ճաշակեցին ոչ միայն երիտթուրքերը՝ հայոց եղեռնի կազմակերպիչները, այլև՝ մի շարք դավաճաններ, որոշներն էլ ազգությամբ հայեր էին, ինչպիսիք են․
Հարություն Մկրտչյան՝ Օսմանյան կայսրության գաղտնի ոստիկանության քաղաքական ղեկավար,
Վահե Եսայան ՝ թուրքերի համար կազմել էր Կոստանդնուպոլսի հայ մտավորականների ցուցակը, որոնք սպանվեցին 1915 թվականին,
Արշավիր Յասյան՝ դավաճանել է հայերին, ինչի արդյունքում Թալեաթի մահափորձը կասեցվել է, իսկ «Հնչակյան» կուսակցության 21 անդամներ ենթարկվել են մահապատժի,
Հմայակ Արամեանց ՝ իր տրամադրած տեղեկությունների արդյունքում՝ կախաղան են բարձրացվել «Հնչակյան» կուսակցության անդամներ, որոնք նախատեսում էին Թալեաթ փաշայի մահափորձը և այլք։
Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել են բազմաթիվ երկրներ։
Այսօր, թուրք պաշտոնյան, որը աշխարհում ահաբեկչական խմբավորում ճանաչված «գորշ գայլերի» նշանն է ցուցադրել, համարձակվում է պահանջներ ներկայացնել մեր երկրում մեր հիշողության արտացոլանքը համարվող հուշարձանի վերաբերյալ, որովհետև սրան նախորդել էին հուշակոթողի առնչությամբ հայ պաշտոնյաների տարբեր ձևաչափերով մեղայական տեքստերը՝ փոխանակ արժանի պատասխան տալուն աշխարհի կողմից ճանաչված ոճրագործության ժառանգներին։
Այս պահանջը իշխանությունների դիվանագիտական սխալ հաշվարկների և ձախողման հետևանք է, երբ նրանց նպատակների ու քայլերի մեջ թշնամու ողորմածությանն ապավինելու քաղաքականություն է դրսևորվում։
Թուրքերին պետք էր հիշեցնել, որ Եղեռնի հուշահամալիրը կառուցվել է Հայոց ցեղասպանությունից 50 տարի անց, որովհետև հայ ժողովուրդը չի մոռացել իր հետ կատարվածը անգամ որևէ արձան չլինելու պարագայում։ Ու սա էլ չի մոռանալու։
Ակնհայտ է, որ թուրք-ադրբեջանական տանդեմը այլ աշխարհաքաղաքական օրակարգ ունի, որը հաշվարկված և վաղուց պլանավորված քայլերով իրականություն է դարձնում։ Ու եթե այսպես շարունակենք ապավինել թշնամու ողորմածությանը, արդեն մեր փոխարեն ոչ միայն կորոշեն ինչ հուշարձան ունենալ, այլև՝ մեր փոխարեն կլինեն ․․․ այդ մասին վկայող կայքը վկա»։
