Գերագույն ցանկության դեպքում էլ 44-օրյա ագրեսիայից հետո անհնար է պատկերացնել, որ Արցախի ժողովուրդը կարող է համաձայնել անցնել ադրբեջանական հսկիչ-անցագրային կետով: Այդ մասին բազմիցս հայտարարություններ են հնչել Արցախի Հանրապետությունից՝ նաեւ պետական մակարդակով: Այս իրավիճակում անցակետի տեղակայումը կարող է նշանակել միայն մեկ բան՝ Արցախի էթնիկ զտմանն ուղղված գործնական քայլ, ինչը չի էլ թաքցնում Բաքվի քաղաքական ղեկավարությունը:
Այստեղ էական իրողությունն այն է, որ 120 հազար արցախցի՝ հավատալով եւ արձագանքելով խաղաղապահ առաքելություն իրականացնող Ռուսաստանին, վերադարձավ իր բնօրրան եւ ադրբեջանական անցակետի տեղադրմամբ հայտնվեց պատանդի կարգավիճակում: Ստեղծված իրավիճակում, օրինաչափորեն, Արցախի ժողովրդի հիմնական ակնկալիքը Ռուսաստանի Դաշնությունից է, եւ նա ԱՀ Անվտանգության խորհրդի տարածած հայտարարությամբ վերջինից պահանջեց գործնական քայլեր ձեռնարկել Լաչինի միջանցքի անվտանգության ապահովման առաքելությունը վերստին ստանձնելու համար: Արցախից հղված ուղերձում հստակ նշվում է, որ ռուսական կողմից իրավիճակը շտկելու գործուն քայլերի բացակայությունը թույլ կտա Արցախի իշխանություններին եւ ժողովրդին որոշելու իրենց հետագա անելիքները:
Պարզ է, որ ՌԴ խաղաղապահների այլընտրանքային տարբերակը միջազգային մանդատով այլ առաքելության ներգրավումն է:
Հայ ժողովուրդը, մասնավորապես՝ արցախահայությունն ակնկալում է, որ Լաչինի միջանցքի հարցը կլուծվի, եւ ապագայում կբացառվեն նմանատիպ երեւույթները, հակառակ դեպքում անվտանգության նոր համակարգի ներգրավումն արցախահայության համար կդառնա գոյաբանական խնդիր:
Կարդացեք նաև
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
