Պաշտոնական Բաքուն փորձեց քողարկել եւ մոռացության մատնել հերթական շովինիստական դրսեւորումը, որն ուղեկցել է այդ պետության մեկդարյա գոյության ողջ ժամանակահատվածում: Նման տրամադրությունները գերակայում են բազմազգ մի պետությունում, որի անվանումը կրող էթնիկ քաղաքացիները փոքրամասնություն են կազմում: Տարիների ընթացքում խտրական վերաբերմունք դրսեւորելով հայերի, թալիշների, լեզգիների, թաթերի, ավարների նկատմամբ՝ այսօր էլ անցել են էթնիկ ռուսներին: Ուկրաինական հակամարտության ֆոնին ՌԴ-ին ուղղված նման ուղերձը շատ բաների մասին է խոսում:
Վանդալիզմի եւ էթնիկ հողի վրա անհանդուրժողականության այս թարմ դեպքը եկավ ավելորդ անգամ ապացուցելու, որ Արցախի ժողովուրդը չի կարող գոյատեւել Ադրբեջանի կազմում եւ կունենա Նախիջեւանի ճակատագիրը՝ հատկապես 30-ամյա ազատամարտից հետո: Այդ մասին է խոսում նաեւ Բաքվի առաջնորդի՝ վերջնագրերով խոսելու գործելաոճը: Օրերս Ալիեւը հերթական ապակառուցողական հայտարարությունն արեց՝ ասելով, թե արցախցիները պետք է ընդունեն Ադրբեջանի քաղաքացիություն եւ ինտեգրվեն այդ երկրում, հակառակ դեպքում կարող են լքել Արցախը:
Այս հայտարարությունը վերոնշյալ վանդալիզմի միջադեպից ոչնչով չի տարբերվում՝ դրա տեսական տարբերակն է: Ալիեւն ի լուր աշխարհի հայտարարեց, որ չի պատրաստվում հարգել այլ ժողովուրդների իրավունքը, որ արցախցիների 30-ամյա ինքնորոշման պայքարն այդ քաղաքականության հետեւանք է: Ստեղծված իրավիճակում աշխարհը պետք է Ադրբեջանի քաղաքական ղեկավարությանը հասցնի, որ հակամարտությունները չեն վերացվում վերջնագրերով եւ ռազմական ուժի կիրառմամբ, առավել եւս՝ նման ձեւով հասարակությունների միջեւ համագործակցություն չի կարող հաստատվել: Այս անհերքելի ճշմարտությունն Ադրբեջանը պարտավոր է ընդունել, ըստ որի՝ խաղաղություն տարածաշրջանում հնարավոր է հաստատել միայն միմյանց իրավունքները ճանաչելու եւ ընդունելու դեպքում: Դրա այլընտրանքը չդադարող հակամարտություններն են:
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
