Երբեմն ապշում ես, թե այսքան զրկանքներ կրող, բազում վտանգներ իրենց մաշկի վրա զգացող, սահմանի գլխին ապրող մարդիկ ինչքան պինդ ու հաստատակամ են։
Ինչքան վստահ են ու անսասան։ Ահա․ սիսիանցիներից մեկն ասում է՝ ինչի՞ պետք է թուրքից վախենամ, չեմ վախենում՝ ինչ լինելու է, թող լինի։ Մյուսն ուղղակի ծիծաղում է լրագրողի հարցի վրա՝ չէ, ի՞նչ գնալ, ո՞ւր գնանք՝ մեծով-փոքրով, որդիներով ու թոռներով ապրել ենք ու ապրելու ենք մեր գյուղում։ Երրորդն ասում է՝ 33 տարի կրակոցների տակ ենք ապրել, ով գնալու էր՝ վաղուց գնացել է, ով մնացել է՝ այլեւս չի գնալու, հանգիստ եղեք։ Չորրորդը հայհոյում է այս իշխանություններին ու հայտարարում՝ թող մեզ զենք տան, մենք մեր հողը կպաշտպանենք, իրենց բանակն ու ոստիկանը թող իրենց պաշտպանեն։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
