Վերջին օրերին լուրեր են շրջանառվում, որ Ռուբեն Վարդանյանը հեռացել է Արցախից։ Մեր լրագրողը Ստեփանակերտում հարցազրույց է արել Ռ․ Վարդանյանի հետ։ Ներկայացնում ենք մի հատված զրույցից։
– Հայաստանում լուրեր են շրջանառվում, թե Դուք լքել եք Արցախը՝ առողջական խնդիրների պատճառով։ Ինչո՞ւ են նման լուրեր տարածվում, եւ ինչպե՞ս է Ձեր առողջությունը։
– Ինձ լավ եմ զգում, ռուսների մոտ մի լավ խոսք կա՝ Не дождётесь: Ինձ թվում է՝ հօգուտ մեր թշնամու քարզչություն է գնում, որ մարդկանց մեջ խուճապ, վախ գցվի, որ մարդիկ վախենան ու այստեղից դուրս գան։ Թող հույս չունենան։ Գաղափարը, հույսը սպանելը․․․ իրենք դա 2.5 տարի անում են, որ մենք այստեղ հուսահատվենք, դա չի լինելու, եւ ես դա ասում եմ վստահորեն, որովհետեւ ես գիտեմ արցախցիներին, իրենց մեջ այդ բանը կոտրելը, ներքին ուժը փոշի դարձնելը չի ստացվելու։ Երկրորդը․ ի՞նչ է նշանակում՝ լքել կամ չլքել Արցախը, ես անում եմ այն, ինչ համարում եմ կարեւոր. երկու ուղղություն, առաջինը՝ ներսում մեր հասարակությանը համախմբելը, երկրորդը՝ Արցախի ընկերները պետք է իմանան, թե ինչ է կատարվում։ Եթե պետք լինի՝ կգնամ, եթե պետք լինի՝ կգամ, բայց ես այստեղ եմ, որովհետեւ համարում եմ, որ իմ՝ այստեղ լինելը կարեւոր է։ Իսկ այդ բամբասանքներն անում են մի բանի համար, որ մարդիկ ոչ մեկին չհավատան։ Ուզում եմ արցախցիներին ասել․ մի բան իմացեք՝ Ռուբենն ունի թերություններ, ունի տարբեր բաներ, որոնք մարդկանց կարող են դուր գալ կամ չգալ, բայց մի բան կա իմ մեջ, որ իմ ուժն իմ խոսքի մեջ է․ եթե ինչ-որ բան ասել եմ, անում եմ։ Այդպես ապրում եմ ու ապրելու եմ մինչեւ կյանքիս վերջը։
– Երբ Դուք պետնախարար էիք, լուրեր էին պտտվում, թե միջանցքը փակվել է Ձեր՝ պետնախարար լինելու պատճառով, նաեւ նման լուրերը շրջանառվում էին Հայաստանի իշխանական շրջանակների կողմից, նույնիսկ որոշ պատգամավորներ հայտարարություններ արեցին․․․ Ձեզ պաշտոնից հանեցին, բայց ո՛չ ճանապարհը բացվեց, ո՛չ շրջափակումն ավարտվեց, ո՛չ էլ գազ ունենք հիմա։
Կարդացեք նաև
– Ես գիտեմ մի բան՝ ճիշտը միշտ հաղթում է, ճիշտը միշտ ջրի երես է դուրս գալիս, որովհետեւ մարդիկ տեսնում են։ Ցավոք, երկար ժամանակ է պետք լինում, բայց ճիշտը, մեկ է՝ բացահայտվելու է։ Այդ բոլոր կոնսպիրոլոգիական գաղափարները, թե պարոն Վարդանյանը դուրս կգա, մենք ամեն ինչ կունենանք, դա արվում էին թիրախավորված։ Իհարկե, Ադրբեջանը զգաց, որ մարդիկ դեկտեմբերի այդ ցրտին, այդ ծանր ժամանակ համախմբված էին այս հրապարակում եւ ասում էին՝ մենք պայքարում ենք, դուրս չենք գալիս, չենք ենթարկվում։ Այդ գաղափարը շատ կարեւոր էր եւ այդ գաղափարը ուժ է տալիս։ Այդ ուժը շատ կարեւոր է այս պայքարի մեջ, եւ առանց դրա ոչ մի բան չենք կարող անել, որքան էլ զենք ու փող ունենանք։ Նպատակը մեր ոգին ամեն կերպ թունավորելն ու թուլացնելն էր։ Ո՞վ գիտի, գուցե իրենք ադրբեջանցիների հետ շփվում են, ադրբեջանցիների՞ց են այդ ինֆորմացիան ստանում, ես չգիտեմ, որովհետեւ ես վստահ էի ու իմ վերջին ելույթում ասել եմ, որ ես համաձայն չէի այդ որոշման հետ, որովհետեւ ես ուզում էի պետնախարար մնալ, որովհետեւ ես գիտեի, որ այդ ամենը չի իրականանալու, որ գազ կունենան, լույս կունենան, եթե Ռուբենը դուրս գա։ Ես դա գիտեի ու ասել եմ նախագահին եւ դա բաց եմ ասել։ Էլի եմ ասում՝ դա պաշտոնի հարց չէր, դա մեր բանակցության ռազմավարության, մեր գաղափարների հարցն էր, թե ինչ ենք ուզում։ Մյուս կողմից, իհարկե, հասկանում էի, որ նախագահն իրավունք ունի, երկրորդը՝ ես 100 տոկոս չէի ուզում դառնալ այն մարդը, որ վնաս է բերում Արցախի ժողովրդին։
Վահե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
