Ինչքան շատ կորուստներ, պարտություններ ենք արձանագրում ներքին եւ արտաքին ճակատներում, այնքան ցինիկ ու լպիրշ է դառնում իշխանությունը։ Ընդդիմության եւ իրենց քննադատողների նկատմամբ ձեռնարկված սադրիչ ոտնձգությունները, իհարկե, նոր բան չեն։ Այդ մեթոդները կիրառվել են 2018-ից սկսած։ Սկզբում հանրապետականներին էին վիրավորում եւ հեգնում, հետո սկսեցին վիրավորել ու հեգնել ԲՀԿ-ականներին ու դաշնակցականներին, ինչ-որ փուլում թիրախը «Լուսավոր Հայաստանն» էր, հետո՝ Ռուբեն Վարդանյանը, բոլոր նրանք, ովքեր երբեւէ նկատել են, որ գործող իշխանության «աչքի վերեւում հոնք կա», ովքեր չեն փառաբանել իրենց, այլ նկատել են իրենց սխալներն ու թերությունները։
Ոստիկանությունն ու ԱԱԾ-ն իրենցն են, արտաքին աշխարհում իրենց ընդունում՝ մարդատեղ են դնում։ Դյուրահավատ ու խեղճ մարդկանց մի խավ դեռ հույս է կապում իրենց հետ, եւ մեր երկրի գլխին թափված աղետներն իրենց գործողություններով չեն բացատրում։ Ուրեմն ինչո՞ւ պետք է Ալեն Սիմոնյանը ներողություն խնդրի, իսկ Արթուր Հովհաննիսյանն իրեն կոռեկտ պահի։ ՔՊ-ում լկտի ու անամոթ լինելու կոլեկտիվ որոշում ունեն։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
