ՀՔԱՎ ղեկավար Արթուր Սաքունցի փաստմամբ՝ անկախ նրանից՝ իշխանական, թե ոչ իշխանական պատգամավորի մասին է խոսքը, նման դեպքերը՝ անպատժելի պահվածքը, վարքագծի անպատասխանատու մոտեցումները քաղաքական բանավեճի ընթացքում կամ քաղաքականության նկատմամբ երևույթ է, որը երկար ժամանակ գոյություն է ունեցել և մինչ այժմ չի հաղթահարվել:
«Մեդիա կենտրոնում» տեղի ունեցած «Ծեծկռտուք՝ խորհրդարանում. ի՞նչ հարցեր են լուծում ժողովրդի ընտրյալները» թեմայով քննարկման ժամանակ Արթուր Սաքունցը նկատեց, որ հիմնականում մեխանիզմը, որը գոյություն ուներ առնվազն մինչև 2015-ի Սահմանադրությունը, էթիկայի հանձնաժողովն էր, որին պարբերաբար դիմում էին: Անդրադառնալով ներկայիս իրավիճակին՝ նա ասաց. «Այլ հարց է, թե այդ հանձնաժողովն ինչ եզրակացություն էր տալիս, դա մեզ բավարարում էր, թե՝ ոչ: Բայց կար մի մարմին, որտեղ քննվելու էր և՛ պատգամավորի, և՛ պաշտոնատար անձի վարքագիծը, տրվում էր գնահատական, և դա ունենում էր նշանակություն գոնե անձի մակարդակով: 2015-ի Սահմանադրությունում այդ էթիկայի հանձնաժողովն էլ որպես այդպիսին չընդունվեց, այսինքն՝ վերացվեց, նաև ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծելու մասին ես չեմ լսել, ընդհանրապես դրա մասին որևէ պատգամավոր չի հնչեցրել դրա կարևորությունը: Իհարկե, կան քրեորեն հետապնդելի գործողություններ, բայց շատ ավելի կարևոր է, որ վարքագծի կանոնները, որոնք չեն անցնում քրեական պատասխանատվության շեմը, դրանք դառնան քննարկման առարկա, մարդիկ հավաքվեն և քննարկեն և համաձայնության գան, որ այս կամ այն վարքագիծն անընդունելի է»:
Փաստելով, որ ժողովրդավարության կարևորագույն մշակույթը բազմակարծությունն է, Արթուր Սաքունցն ասաց. «Եթե նույնիսկ համաձայն չես կարծիքի հետ, նույն ԱԺ նախագահի՝ պետության երկրորդ դեմքի մասին է խոսքը, անկախ նրանից, թե քաղաքացին ինչ գնահատական կարող է տալ կամ կտա, միանշանակ է, որ այդ գնահատականները կարող են քեզ դուր չգալ, բնականաբար, դուր էլ չեն գալու, կարող են լինել ծայրահեղ քննադատական, բայց չափանիշը և մոտեցումները հետևյալն է, որ պաշտոնատար անձը պետք է պատրաստ լինի իրապես քաղաքացիների թե՛ օրհնանքին, թե՛ անեծքին: Հո դու չե՞ս ունենում այնպիսի ակնկալիք, որ բոլորն անպայման պիտի քեզ գովեն: Դա, իհարկե, խայտառակություն է: Ես այստեղ չեմ ուզում տարանջատում տեսնել՝ իշխանական և ոչ իշխանական: Դրա համար դատապարտելի է ցանկացած բռնություն մեկը մյուսի նկատմամբ»:
Հիշեցնելով, որ մինչև այժմ էլ նման երևույթներ գրանցվել են, օրինակ՝ առաջին ԳԽ-ի ժամանակ էլ կար՝ 1996-ի դեպքերը խորհրդարանում, 2008-ի, 2004-ի ապրիլի 12-ի ցույցի ժամանակ, երբ պատգամավորները ձերբակալվում էին, դիմելով այս իշխանություններին, ասաց. «Տիկնայք, պարոնայք, դուք եկել եք ժողովրդավարություն վերականգնելու համար: Մենք չպետք է գտնվենք այն խոսույթի վիճակում՝ հա դե նախկինում եղել է, զուգահեռ ուղեկցող մշակույթ է, այդպես էլ շարունակվելու է: Բայց հանձնառություն եք վերցրել ժողովրդավարական մշակույթի ձևավորման համար: Այդպիսի հանձնառություն ոչ Ռոբերտ Քոչարյանը, ոչ Սերժ Սարգսյանը չէին վերցրել, որ ասեմ՝ նրանցից ակնկալիք կար: Մանդատը ստացել եք հենց ժողովրդավարական մշակույթի համար: Ինչպիսի՞ն է ձեր պահվածքը, և ինչո՞ւ պետք է հասնի դրան: Սա վերաբերում է բոլորին: Ֆիզիկական բռնության դեպքը, որը տեղի ունեցավ, ենթադրում է քրեական պատասխանատվություն: Բայց դա այդ հարցը լուծե՞ց: Քրեական պատասխանատվության ինստիտուտը ԱԺ պատգամավորների մակարդակով կիրառելու դեպքում միջքաղաքական բանավեճի ժամանակ ամենաարդյունավետ գործիքը չէ: Պետք է բոլորովին այլ լուծում ստանա, քանի որ պատժողական քաղաքականության ինստիտուտի կիրառում պետք է, բայց բոլոր դեպքերում ակունքները բոլորովին այլ տեղ են»:
Կարդացեք նաև
Արթուր Սաքունցը նաև ուշադրություն հրավիրեց այն հանգամանքին, որ ՀՀ ԱԺ պետաիրավական հանձնաժողովի նիստում քննարկվել են պետական քաղաքականությանը, անվտանգության խնդիրներին առնչվող հարցեր ու նշեց. «Այնպիսի հարցեր են, որոնցում միջկուսակցական տարաձայնության հարցերը պիտի մղվեն երկրորդ պլան և լինի կոնսենսուս, թե որոնք են այն ճանապարհները, որով պետք է հասնենք անվտանգային մարտահրավերները լուծելուն: Մինչդեռ այս հարցը թողնված է լուսանցքում, հիմա քննարկում ենք պահվածքի հետ կապված հարցերը: Երկուսն էլ կարևորն են, պետք է կանխվի, որ չկրկնի, բայց մյուս հարցերը հետին պլան մղվեցին: Կամ ինչո՞ւ պետք է հանձնաժողովի նիստը փակ լիներ. որևէ տեղեկություն չհրապարակվեց արդյունքների մասին»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
