Սարսանգի ջրամբարի ներկայիս մակարդակը եւ շարունակվող շրջափակումը փաստում են, որ այս տարի այնտեղ կուտակված ջուրը կարող է միայն մասնակիորեն բավարարել Արցախի էլեկտրաէներգիայի արտադրության եւ գյուղատնտեսական պահանջները: Եթե կեղծ բնապահպանական հիմնավորումներով շրջափակումը շարունակվի, ապա Արցախում առաջ եկած բնապահպանական խնդիրները բումերանգի էֆեկտով հարվածելու են Ադրբեջանին, Արցախի Հանրապետությանը հարակից ադրբեջանական գյուղերի հազարավոր հեկտարներով վարելահողեր մնալու են առանց ջրի:
Սարսանգի ջրամբարում եղած ջուրը հազիվ բավարարի Արցախի հյուսիսային շրջանների գյուղատնտեսական աշխատանքներն իրականացնելու համար, որով արցախցին մասնակիորեն կկարողանա լուծել պարենի հիմնահարցը, ասել է թե՝ մեղմել հումանիտար ճգնաժամը: Այս ամենին զուգահեռ ադրբեջանական զինուժը կրակում է գարնանային հողագործական աշխատանքներ իրականացնող արցախցիների ուղղությամբ՝ թույլ չտալով նրանց մշակել իրենց՝ առանց այն էլ 44-օրյա ագրեսիայից հետո խիստ կրճատված գյուղատնտեսական նշանակության հողերը:
Պաշտոնական Բաքուն, անտեսելով միջազգային կառույցների հորդորները, ոչ միայն չի բացում Լաչինի միջանցքը, չի վերականգնում էլեկտրամատակարարումն ու գազամատակարարումն Արցախ, այլեւ խախտում է 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ ամրագրված արցախա-ադրբեջանական շփման գիծը եւ ընդհուպ մոտենում Գորիսն Արցախի մայրաքաղաքին կապող միակ գրունտային ճանապարհին՝ ուղիղ նշանառության տակ պահելով այն եւ անհնարին դարձնելով հումանիտար բեռների շարժը նաեւ այդ ճանապարհով:
Սարսանգի ջրամբարից էներգետիկ նպատակներով ջրի հետագա բացթողումները կարող են հատել թույլատրելի՝ մեռյալ 70 մլն խմ ծավալը, ինչն էկոլոգիական աղետ է ցանկացած ջրային համակարգի համար, եւ այդ դեպքում իրավունքի ու քաղաքական միջազգային կառույցների հետ մեկտեղ արդեն բնապահպանական կառույցներն էլ կլծվեն Բաքվին սթափվելու կոչեր հղելու գործին: Այս ամառ, թերեւս, սեփական ղեկավարներին ուղղելիք հարցեր կունենան նաեւ Արցախի հարակից ադրբեջանական ջրազրկված բնակավայրերի գյուղացիները:
Կարդացեք նաև
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանարապետություն» թերթի այս համարում
