Ադրբեջանը փորձում է սահմանին առկա լարվածությունը մեծացնել սադրանքների միջոցով: Հերթական անգամ ի ցույց դրվեց ադրբեջանական նենգ ձեռագիրը: Լավ իմանալով, որ ԵՄ դիտորդական առաքելության ուշադրության հիմնական ուղղությունը ՀՀ արեւելյան սահմաններն են Սյունիքի եւ Գեղարքունիքի հատվածում, ադրբեջանական զինուժը սադրանքի գնաց Նախիջեւանի արեւելյան սահմանին, ինչի նպատակը մեկն է՝ դրդել հայկական զինուժին պատասխանելու հայ զինվորի սպանության դեպքին: Ադրբեջանական այս պարզունակ որոգայթին Հայաստանը չի տրվի, բայց մի բան միանշանակ է, որ երբեւէ նման քայլերն անպատասխան չեն կարող մնալ, սակայն՝ ոչ այսօր, երբ հակառակորդը դրան է սպասում: Իսկ պատասխանը, թեկուզ այլ ձեւով, անհրաժեշտություն է, քանի որ Ադրբեջանին զսպողը միայն դա է եղել ու, դատելով նրա անփոփոխ վարքից, դա էլ շարունակելու է մնալ:
Ի պատասխան բռնազավթված Թալիշում հնչեցրած Ալիեւի ուլտիմատիվ հայտարարության, թե առանց իրենց պայմանների հայ-ադրբեջանական խաղաղության համաձայնագիր չի ստորագրվի, ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը մարտի 22-ին հայտարարեց, որ հայ-ադրբեջանական խաղաղության պայմանագրի նախապատրաստումն ավարտին հասցնելու իրական հնարավորություն կա՝ հիշատակելով Մյունխենի հանդիպումը:
Թերեւս, Բաքվի առաջնորդի վերջին ելույթը կարելի էր դիտարկել ներքին լսարանին ուղղված խոսք, բայց դրանք ուղեկցվում են ռազմական սադրանքներով, ինչը ստիպում է հայտարարությունները դիտարկել հնարավոր էսկալացիաների համատեքստում: Նման խոսույթն անպատասխան թողնելը հղի է վտանգավոր հետեւանքներով, եւ կառավարության երեկվա նիստում Նիկոլ Փաշինյանը պատասխանց Ալիեւին՝ հայտարարելով, թե խաղաղության պայմանագիր լինելու է եւ այն լինելու է բարձր մակարդակով ձեռք բերված գրավոր պայմանավորվածությունների հիման վրա:
Խաղաղության հարցում ՀՀ-ի, միջնորդ պետությունների եւ միջազգային հանրության դիրքորոշումները համընկնում են, իսկ մյուս բեւեռում կանգնած է Ադրբեջանի ղեկավարը՝ առերեւույթ հայտարարությունների մակարդակով:
Կարդացեք նաև
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
