Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը երեկ ներկայացրել է Հայաստանի հետ խաղաղության համաձայնագրի Բաքվի պայմանը, ըստ որի Հայաստանը Ղարաբաղը պաշտոնապես պետք է ճանաչի Ադրբեջանի մաս․ որոշ քաղաքագիտական շրջանակներ նշեցին, որ այսպիսով Ադրբեջանը հող է նախապատրաստում Արցախում նոր էսկալյացիայի համար։
Թեմայի շուրջ Ա1+ը զրուցել է Արցախի նախագահի խորհրդական Դավիթ Բաբայանի հետ։
-Պարոն Բաբայան, Երեկ Ալիևը հայտարարել էր, որ եթե Հայաստանը ցանկանում է հանգիստ ապրել 29․000 քառակուսի կմ տարածքում, ապա պետք է ճանաչի ԼՂ-ն Ադրբեջանի մաս։ Որոշ քաղաքագետական շրջանակներ նշում են, որ Ալիևը հող է նախապատրաստում Արցախում նոր էսկալացիայի համար։ Ինչքանո՞վ եք նոր էսկալյացիան հնարավոր համարում և արդյո՞ք զինտեխնիկայի և զորքերի կուտակումներ կան։
-Ալիևը երբեք չի հրաժարվել կարգավորման ուժային տարբերակից։ Խնդիրը նրա մեջ է, որ մենք էլ պետք է այնպիսի աշխատանք կատարենք, որ դա հնարավոր չլինի։ Այս պահի դրությամբ պետք է ճիշտ աշխարհաքաղաքականություն վարել։ Այդ հնարավորությունները կան։
Կարդացեք նաև
Մնացածը ժամանակը ցույց կտա։ Կուտակումների պահով ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը և մեր պաշտպանության նախարարությունը համապատասխան հայտարարությամբ հանդես են եկել, որ այդ ամենը չի համապատասխանում իրականությանը։ Այնուամենայնիվ Ադրբեջանը չի հրաժարվում իր ցեղասպան քաղաքականությունից, ինչը փաստ է։
-Ըստ Ձեզ, խաղաղության պայմանագրի մեջ Արցախի մասին կետ պե՞տք է լինի, թե ոչ։ Եվ ինչպիսի՞ բովանդակությամբ եք այդ կետը պատկերացնում։
-Այդ երկու հարցերը փոխկապակցված են, բայց, այնուամենայնիվ առանձին խնդիրներ են։ Հայաստանը երբևիցե չպետք է ճանաչի Արցախը Ադրբեջանի մաս։ Դա կլինի ազգային ողբերգություն։ Դա կլինի խայտառակություն։ Սրանով մենք ոչ միայն Արցախի մահվան դատավճիռը կստորագրենք, այլև մեր ինքնասպանության։ Մենք այդպես կարդարացնենք նաև Ադրբեջանի ծավալապաշտական նկրտումները, օկուպացիան և կլեգիտիմացնենք նրա ցեղասպան քաղաքականությունը։ Չպետք է նման բան լինի։
-Ռուս խաղաղապահները մի քանի անգամ թերացել են իրենց պարտականությունների մեջ և դրանց արդյունքում մարդիկ են զոհվել, իսկ հակառակորդը չի պատժվել։ Ինչպե՞ս եք պատկերացնում խաղաղապահների մեխանիզմն ավելի արդյունավետ դարձնելը։
-Խնդիրը այստեղ ռուս խաղաղապահները չեն։ Եթե ռուս խաղաղապահների տեղը լինեին ֆինլանդացիները, արդյո՞ք Ադրբեջանը իրեն լավ կպահեր, իսկ միգուցե ավելի ագրեսիվ կպահեր։ Որպեսզի մենք չընկնենք այդ հարցերի շուրջ և Արցախը փորձադաշտ չդարձնենք, մենք պետք է հասկանանք, որ ռուս խաղաղապահները իրականացնում են մեծ աշխատանք։ Եթե ռուս խաղաղապահները չլինեին, ապա վաղուց պատերազմ կլիներ և վաղուց Արցախը չէր լինի։
Խնդիրը այլ հարթությունում պետք է դիտարկել։ Աշխարհը պետք է ճնշումներ գործադրի Ադրբեջանի վրա։ Սա միայն ռուս խաղաղապահների խնդիրը չէ, որովհետև ի դեմս Ադրբեջանի մենք ունենք ահաբեկչական երկիր, որտեղ ցեղասպանությունը պետական ամենաբարձր մակարդակով է իրականացվում։ Հետևաբար նաև աշխարհը պետք է ճնշում գործադրի։
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում
