Ապշեցնող է այն փաստը, որ արդեն շուրջ երկու տասնամյակ Ադրբեջանը կարողանում է մեծաքանակ զենք ու զինամթերք ստանալ Իսրայելից եւ դրանք Թուրքիայի եւ Վրաստանի վրայով անարգել հասցնել իր ռազմաբազաներ: Ինքնըստինքյան հարց է առաջանում. ոչ միայն ներկա, այլեւ նախորդ իշխանությունները երբեւէ բողոք ներկայացրե՞լ են Թբիլիսիի հաջորդական իշխանություններին, թե նրանց թույլատու այդ ընթացքը միջազգային չափանիշներով թշնամական արարք է դարավոր հարեւանի՝ Հայաստանի դեմ:
Ես չեմ հիշում նաեւ, որ մեր արտգործնախարարության որեւէ պաշտոնյա որեւէ բողոք ներկայացրած լինի Իսրայելի կառավարությանը մեր թշնամի երկրին զինամատակարարման գծով, բացի նորագույն զինատեսակներից՝ նաեւ մասնագետներ ու մարզիչներ տրամադրելու իմաստով: Բացառությամբ մեկ դեպքի, երբ իսրայելացի մի պաշտոնյա, որի անունը չեմ հիշում, մեզ ակնհայտ կեղծ առաջարկ արեց հաճախորդ դառնալ իրենց, ինչպես տարիներ առաջ՝ Բոլթոնն էր արել… Մինչ բոլորը, կամ արեւմտյան գրեթե բոլոր երկրները, ձայնակցելով Իլհամ Ալիեւին՝ գոռում-գոչում էին ու մեզ հանդիմանում ռուսական զենքի մատակարարման առթիվ, քաջ գիտենալով հանդերձ, որ մեր ստացածը ընդամենը պաշտպանական զինատեսակներ էին, իսկ Բաքվինը՝ հարձակողական գերժամանակակից համակարգեր, որոնք Իսրայելը մատակարարում էր՝ օգտվելով թաթարական բռնատիրական այդ երկրին զինապես չնպաստելու արեւմտյան երկրների ներքին որոշումից, որի մասին նույնպես դիտել են տալիս «Հաարեցի» աշխատակիցները:
Իսկ ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, որ իբրեւ դաշնակից գլխավոր ու թերեւս մեր միակ մատակարարն էր զենք-զինամթերքի, եւ հաճախ զեղչված գներով ու երբեմն էլ անվճար, շուրջ 2,5 տասնամյակ զինել է մեր բանակը, սակայն երբեմն թերացել է պարկեշտ դաշնակցի իր պարտականություններում, սակայն Իրանի հետ մնում է մեր բնական դաշնակիցը:
Այս պայմաններում պետք է հստակ որոշենք: Ովքե՞ր են մեր բարեկամները, ներառյալ նրանք, որոնք «շրթունքի ծառայությունից» բացի ոչնչով չեն կարող կամ չեն ուզում օգնել մեզ, եւ ովքե՞ր են մեր թշնամիները, ներառյալ նրանք, որոնք փողի, նավթի կամ այլ շահագրգռությունների պատճառով, ինչպես Իսրայելը, ծանրածանր հարվածներ են հասցնում մեզ:
Կարդացեք նաև
Ժամանակակից աշխարհում մենք ստիպված ենք հարաբերվել բոլորի հետ, ըստ մեր շահերի եւ ըստ նրանց մեր նկատմամբ ունեցած քաղաքականության, առանց խաբկանքների, առանց թերագնահատման, առանց գերագնահատման, առանց «ճարպիկ տղա» խաղալու, առանց սեթեւեթելու:
Հրեական թերթի տվյալներով ու մեր ունեցած փաստերով Իսրայելը մեր ակամա թշնամին է, իսկ ակամա թշնամին նույնպես թշնամի է, ըստ նույնինքը հրեական օրենքի:
Հակոբ ԱՎԵՏԻՔՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» թերթի այսօրվա համարում:
