1988 թվականի փետրվար ամիսը խորհրդանշում է հայ ժողովրդի պայքարը, անկոտրում կամքը, հայրենի հողում ապրելու իրավունքը, ինչի համար ոտքի կանգնեց արցախցին՝ իր արդար, գոյության համար կենսական նշանակություն ունեցող երազանքը կյանքի կոչելու համար:
Պայքարի խորհրդանիշ 1988 թվականի ծնված բալիկներից մեկն եմ, որն այսօր՝ 2023 թվականի փետրվարին, արդեն իր մանկահասակ բալիկի հետ միասին է շարունակում այս անվերջ թվացող, բայց արդար պայքարը:
Պայքարը շարունակվում է և կշարունակվի, քանի դեռ արցախցին սիրում է իր հայրենիքը:
Սիրում եմ քեզ, Արցա՛խ, այս տողերը երբևէ այսչափ գիտակցված չեն հնչել իմ շուրթերից և արդյոք մինչև 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ը ես կարո՞ղ էի մարմնիս յուրաքանչյուր բջիջով զգալ այս ուժգին սերը մի բուռ հողի նկատմամբ, որ հայրենիք է կոչվում: Ոչ, պատերազմը փոխեց ամեն ինչ, փոխեց անվերադարձ…
Կարդացեք նաև
Սիրում եմ քեզ, Արցա՛խ:
Ինչ պետք է անեմ ես և ինչ պետք է անի իմ սերունդը հանուն Արցախի՝ հարցին պատասխանելիս յուրաքանչյուր արցախցի զգուշություն պետք է ցուցաբերի և հանկարծ դատարկախոսությամբ չզբաղվի: Պատասխանս պարզ է, ազնիվ ու համեստ, ամպագոռգոռ ոչինչ չեմ ասի՝ ես և յուրաքանչյուր արցախցի պետք է նախ, ամենայն պատասխանատվությամբ, բարձր որակով և բարեխղճորեն կատարենք մեր աշխատանքային պարտականությունները: Եթե յուրաքանչյուր մասնագետ իր ոլորտում կատարի իր աշխատանքը բարձր որակով, իմ խորին համոզմամբ, դա ֆենոմենալ արդյունք կտա, ինչը չափազանց դրական կանդրադառնա պետության վրա:
Շատ խորը իմաստ կա վերևում շարադրված տողերի մեջ և յուրաքանչուր արցախցուց շատ մեծ բան է կախված ընդհանուր դրական արդյունքի հասնելու համար:
Արդյունքում կիրթ, ուժեղ հասարակություն կունենանք և ազգի ապագան հուսալի ձեռքերում կլինի:
Հայ ականավոր բանաստեղծ Պարույր Սևակի խոսքերն եմ ակամայից հիշում՝ «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում»: Այո, մենք քիչ ենք և դա պարտավորեցնում է յուրաքանչյուրիս՝ իր մասնագիտական կարողությունները մաքսիմալ օգտագործել և մեծ աշխատասիրությամբ կատարել իրեն վստահված գործը:
Լիահույս եմ, որ մեր հայրենակիցները լավ են հասկանում մեր օրերի լրջությունը և բոլորը գլուխները կախ, ջանասիրաբար կաշխատեն նախ՝ հանուն իրենց և իրենց ընտանիքների անվտանգ ու բարեկեցիկ ապագայի համար, քանզի մարդկային էգոիզմը, ինչ էլ անես, առաջինը իրեն է տեսնում, սակայն բոլորիս քրտնաջան աշխատանքը անխուսափելիորեն պետք է անդրադառնա մեր երկրի հզորացման ու ուժեղացման վրա:
Ոչ մի պարագայում չեմ նսեմացնում տղամարդկանց դերն ու կարևորությունը, սակայն ամեն ինչից զատ շատ եմ կարևորում կրթված կանանց դերը հասարակության ձևավորման հարցում: Երեխաների մոտ ճիշտ աշխարհայացքի ձևավորման և նրանց դաստիարակության բանալին, անշուշտ, կրթված ծնողներն են, որտեղ իմ կարծիքով առանցքային դեր ունի մայր ծնողը:
Շատ կցանկանայի այնպիսի ծրագրեր կյանքի կոչվեին, ինչպիսիք կկրթեին ու կդաստիարակեին ճիշտ մտածող, տեղեկացված, գրագետ մայրերի, կանանց և աղջիկների:
Այսօր 2023 թվականի փետրվարի քսանն է, 35 տարի առաջ այս օրը սկսվեց արցախյան շարժումը, որը խորհրդանշում է արցախցիների պայքարը և այսօր, անշուշտ, պայքարը շարունակվում է, քանզի մինչ ես գրում եմ այս տողերը, Վերածննդի հրապարակում պարում են արցախցի մանուկները…
Փառանձեմ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Արևոտ Արցախ 20.02.2023թ.
