Ինչո՞ւ է մեր քաղաքական դաշտը կենդանանում միայն ընտրությունների շեմին։
Ընտրողն ամեն ընտրությունից առաջ իր ողջ պահվածքով ուղղակի աղաղակում է, որ այդպես չի կարելի, որ ես չեմ հավատում ձեզ, որ դուք միայն աթոռակռիվ եք տալիս, իսկ ինձ՝ ընտրողիս, արհամարհում եք, խաբում, նվաստացնում, օգտագործում ձեր շահերի համար։ Բայց ընտրության գնացողները խուլ են եւ անզգա՝ նրանք չեն լսում ընտրողից եկող ազդակները, չեն զգում ընտրողի պահանջն ու պատվերը, չեն հավատում, որ ձախողվելու են։
Նրանց ամեն անգամ թվում է, թե իրենց ձախողման մասին զգուշացնողներն իրենց թշնամիներն են, պարտություն կանխատեսողները՝ քաղաքականությունից ոչինչ չեն հասկանում, իսկ սոցիոլոգիական ուսումնասիրությունները կեղծ են ու հորինված։ Այ, եթե ինքը թափով մտնի գործի մեջ, մի քանի շաբաթ անընդմեջ խոսի, ընտրողների դռները թակի եւ պատմի, թե ինչքան լավն է ինքը, ինչպե՞ս կարող են իրեն չընտրել։ Ո՞ւմ, եթե ոչ ինձ՝ մտածում են ինքնասիրահարված էլիտաները, մինչեւ ընտրությունները, իսկ պարտությունից հետո սկսում են մեղադրել ընտրողին։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
