Մարիա Առաքելյանը ԵՊԲՀ ուսանողուհի է, անչափ սիրում է այն մասնագիտությունը, որ ինքն է ընտրել, փորձում է միշտ ոգեւորության աղբյուրներ գտնել եւ կախվածություն չունենալ որեւէ բացասականից կամ, օրինակ, տրամադրությունը գցել վատ եղանակից: Մարիան նաեւ արվեստի հանդեպ մեծ սեր ունի ու բազմաթիվ հետաքրքրություններ: Մի փոքր զրուցել ենք նրա հետ:
– Փոքր տարքից հաճախել եք նկարչության, երաժշտական դպրոց, այնուհետեւ պարի ու մինչեւ օրս շարունակում եք հաճախել, այժմ սովորում եք Երեւանի պետական բժշկական համալսարանում, ինչպե՞ս որոշեցիք մշակույթից անցում կատարել դեպի բժշկություն։
– Փոքրուց ունեցել եմ տարբեր նախասիրություններ, ինչպես նշեցիք՝ հաճախել եմ տարբեր խմբակների, արվեստի դպրոցներ, որոնք բոլորը ձեւավորել են ինձ այնպիսին, ինչպիսին որ կամ այսօր։ Եվ մինչ օրս էլ կարող եմ ասել, որ արվեստը իմ կյանքի անքակտելի մասն է, իսկ ինչ վերաբերում է բժշկությունը՝ որպես մասնագիտություն ընտրելուն, կարծես ենթագիտակցորեն միշտ իմացել եմ՝ բժիշկ եմ լինելու եւ օգնելու եմ մարդկանց։ Ես սիրում եմ իմ ընտրած մասնագիտությունը եւ ընդհանրապես կյանքը՝ իր բոլոր գույներով։ Իմ առաքելությունը տեսնում եմ մարդկանց օգնելու, օգտակար լինելու մեջ։
– 44-օրյա պատերազմի օրերին հերթապահում էիք հիվանդանոցներում, օգնում փորձառու բժիշկներին։ Արդյոք պատրաստ էի՞ք այդ ամենին…
Կարդացեք նաև
– Ծանր շրջան էր բոլորիս համար։ Հիմա հետ նայելով հասկանում եմ, որ գուցե հոգեպես պատրաստ չէի, բայց այդ ժամանակ չէի զգում: Այդուհանդերձ, եթե, Աստված մի արասցե, ընտրություն ունենայի նորից գնալ ու այդ ամենի միջով անցնել, միանշանակ նույն կերպ կվարվեի:
– Երբ տեսնում էիք ծանր վիճակում գտնվող զինվորներին, ինչպե՞ս էիք թաքցնում հույզերը…
– Դժվար էր, բայց աշխատում էի ցույց չտալ հույզերս, փորձում էի ինչ-ինչ դրական կետեր գտնել եւ դրանցից պինդ բռնվել: Զինվորներն էլ էին անընդհատ փորձում կատակել ու դրականի վրա կենտրոնանալով՝ հաղթահարել մղձավանջը։
– Եթե չընտրեիք բժշկությունը, որտե՞ղ կտեսնեինք Մարիային։
– Չնայած բժշկությունից զատ ոչ մի տեղ չեմ պատկերացնում ինձ, բայց գուցե ինչ-որ կազմակերպության մարքեթինգային գովազդային արշավներ ղեկավարեի:
– Որտե՞ղ եք պատկերացնում ձեր կյանքը, եթե ոչ Հայաստանում։
– Ավելի խորը մասնագիտական գիտելիքներ ստանալու նպատակով կուզեի մեկնել արտասահման, բայց նաեւ կուզենամ՝ այնպես դասավորվի կյանքս, որ ստիպված չլինեմ ընդմիշտ լքել հայրենիքս…
Զրույցը՝ Հասմիկ ԳՅՈԶԱԼՅԱՆԻ
«Առավոտ» օրաթերթ
21.01.2023
