«Մենք տարին սկսում ենք այն նույն ելակետային ծանրագույն իրավիճակում, որում գտնվում էինք։ Տարեվերջյան իր ուղերձում Նիկոլ Փաշինյանը խոսում էր սխալվելու, սայթաքելու եւ ձախողվելու իր խնդիրների մասին՝ իհարկե պատճառաբանելով, որ դա սիրուց է։
Կարող եմ արձանագրել, որ ՀՀ վարչապետի պաշտոն զբաղեցնող Փաշինյանը հիմա էլ սխալվում է՝ ասելով, որ ՀՀ կառավարությունը չէ, որ լուծելու է Բերձորի միջանցքի ապաշրջափակման, եւ ընդհանրապես Արցախյան հակամարտության խնդիրը։ Մինչդեռ, պատմական ամբողջ զարգացումները՝ սկսած 1988-ից, ցույց են տվել, որ Արցախյան հիմնահարցի լուծման հիմնական ջատագովը պետք է լինի Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունը»,- «Հայելի» ակումբում նշեց լեզվաբան Նարինե Դիլբարյանը։
Նրա խոսքով․ «Փաշինյանի հերթական սխալը դժվարացնում է խնդրի հերթական հանգուցալուծումը, բայց մյուս կողմից էլ՝ ժամանակն այս պահին շրջափակման եւ ապաշրջափակման համար աշխատում է մեր օգտին։ Եվ միջազգային հանրությունը, եւ Հայաստանի ու Արցախի իշխանությունները հասկանում են, որ հանգստանալ եւ սպասել, որ ինչ-որ մեկը կլուծի այդ խնդիրը, ապարդյուն է, այդ հույսերն ի դերեւ են ելել։ Եկել է գործնական եզրակացությունների ժամանակը։ Շատ վերլուծաբաններ եւս նշում են, որ հիմա կան բազմաթիվ ճանապարհներ, ուղիներ այդ հակամարտությունը կայունացնելու եւ ամենակարեւորը՝ բացելու Բերձորի մարդասիրական միջանցքը»։
Նարինե Դիլբարյանի ձեւակերպմամբ, թվիթերյան հարթակում ադրբեջանական այլ նարատիվներ են հանդիպում․ «Իհարկե, բնապահպան աշխուժակների պատմությունն արդեն նահանջում է, բայց մյուս կողմից, ադրբեջանական որոշ գործիչներ ասում են, որ միջանցքի պատմությունը ռազմական էսկալացիայի թեժացման աղբյուր է, իբր միջանցքը ռազմական բեռներ տեղափոխելու համար է։ Նկատելի է սակայն, որ միջազգային հանրության ,շրջանում ամրանում է այն կամքը, որ լուծումները պետք է գտնել համատեղ եւ դրանք առաջարկել։ Ես կարող եմ հնչեցնել լուծումներից մեկը՝ դա ամենից առաջ օդային միջանցքի բացումն է, Արցախի օդի վերաբացումը։ Դա սկզբից կարելի է կատարել ոչ թե ռազմական, այլ քաղաքացիական ուղղաթիռներով՝ օգտվելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նախագահ պետությունների, դեսպանատների, միջազգային տարբեր կառույցների ներկայացուցիչների հնարավորություններից։ Հարկավոր է նրանց հետ մեկտեղ մի քանի ուղղաթիռ հումանիտար ապրանքով բեռնել, որոնք պետք է վայրէջք կատարեն Ստեփանակերտի օդանավակայանում։
Կարդացեք նաև
Քանիցս լսել եմ Ռուբեն Վարդանյանի այն պնդումը, որ օդանավակայանը պատրաստ է ընդունել ոչ շատ մեծ ինքնաթիռներ։ Այս քայլը մենք պետք է կատարենք, ապա քայլ առ քայլ մերձենանք միջանցքի խնդրի հանգուցալուծմանը»։
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
