«Առաջին լրատվական»–ի զրուցակիցն է «Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանը։
-Պարոն Օհանջանյան, ինչպե՞ս եք գնահատում ՄԱԿ ԱԽ-ում Լաչինի միջանցքի վերաբերյալ քննարկման տապալումը։ Եվ հատկապես ի՞նչ դիտարկումներ ունեք Հայաստանի ֆորմալ դաշնակից Ռուսաստանի պահվածքի վերաբերյալ։
–ԼՂ-ն Հայաստանի հետ կապող ճանապարհի ապաշրջափակման մասին բանաձևի ընդունման ձախողումը մեծամասամբ կարելի էր կանխատեսել։ Սա առաջին հերթին ՄԱԿ-ում, այլ պետություններում և միջազգային կազմակերպություններում Հայաստանի դիվանագիտական գերատեսչության և նրա ներկայացուցչությունների անարդյունավետ աշխատանքի արդյունքն է։ Սակայն հատկապես պետք է նշել Ռուսաստանի անվայել դերը ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում այս հարցի քննարկման ժամանակ։
Այս առնչությամբ պետք է ուշադիր կարդալ ՄԱԿ-ում ՌԴ մշտական ներկայացուցչի առաջին տեղակալ Դմիտրի Պոլյանսկու պարզաբանումները, ով հակադարձեց հայկական ԶԼՄ-ների մեղադրանքներին՝ առ այն, որ Ռուսաստանն է արգելափակել բանաձևի ընդունումը։ Այդ արձագանքից միանգամայն պարզ կդառնա, որ Ռուսաստանը միտումնավոր փորձեց իր անընդունելի առաջարկներով հետ կանչել ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը բանաձևի ընդունումը և, հետևաբար, Ֆրանսիային մեղադրեց կենսական հարցի վերաբերյալ որոշում չընդունելու մեջ: Մեր, այսպես կոչված, «դաշնակից» Ռուսաստանի նման պահվածքը ևս մեկ անգամ մեզ ապացուցում է, որ ի դեմս այս «դաշնակցի» մենք՝ հայերս, ունենք ամենասարսափելի թշնամին, որը շահագրգռված է միայն մեր ժողովրդին նվաստացնելով և իր պահվածքով մեր ողջ ժողովրդին ֆիզիկական գոյատևման համար պայքարի մղելով, մինչդեռ հենց Ռուսաստանն է պարտավոր ապահովել մեր ֆիզիկական անվտանգությունը և ապաշրջափակել կյանքի ճանապարհը։
Կարդացեք նաև
-Բելգիայում և Լյուքսեմբուրգում Ադրբեջանի դեսպան Վաքիֆ Սադիքովը հայտարարել է, որ Ֆրանսիան ՄԱԿ ԱԽ-ում Ադրբեջանի նկատմամբ հերթական պարտությունը կրեց պրոհայկական հայտարարություն ընդունելու հարցում Լաչինի վերաբերյալ։ Ի՞նչ դիտարկումներ ունեք այս հայտարարության վերաբերյալ։
– Ֆրանսիան միակ երկիրն է, որը միջազգային բոլոր հարթակներում հետևողականորեն պաշտպանում է Հայաստանի և Արցախի շահերը։ Այլ հարց է, որ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի շատ անդամներ շահագրգռված չեն արցախահայության ֆիզիկական գոյատևման հետ կապված իրավիճակով՝ անգամ արգելափակված ղարաբաղցիների նկատմամբ Ադրբեջանի ցեղասպանական մտադրությունների նման անկեղծ ցուցադրումից հետո։ Փոխարենը այդ երկրներին հետաքրքրում են Ադրբեջանի հետ բիզնես և այլ շահերը։ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում քվեարկության արդյունքը միջկառավարական ինստիտուտների ողջ միջազգային համակարգի ճգնաժամի բացահայտ ցուցադրումն է։
Միևնույն ժամանակ, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում քննարկումը ցույց տվեց, որ աշխարհն աստիճանաբար՝ ի դեմս այսօրվա Ադրբեջանի, ճանաչում է մի բարբարոսի, որը պատրաստ է ոչնչացնել անզեն ժողովրդին միայն այն պատճառով, որ նա ընտրել է իր ազատ երկրում ապրելը։
ՄԱԿ-ում այս քննարկումը ցույց տվեց, որ Հայաստանի և Արցախի իշխանությունները Սփյուռքի հետ միասին պետք է ավելի ակտիվ աշխատեն՝ փոխելու միջազգային հանրության վերաբերմունքը Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի նկատմամբ։ Ճանապարհի ապաշրջափակման մասին բանաձևի ընդունման տապալումը աշխատանքի ակտիվության ձախողումն է առաջին հերթին արտաքին գործերի նախարարության և ամբողջ Հայաստանի կառավարության կողմից։
