Հայաստանում սոցիալական խնդիրները բազմաբնույթ են, որոնք ավելացան թե՛ կորոնավիրուսի, թե՛ պատերազմի պատճառով: Մենք ունենք ընդգծված քանակով մարդիկ, որոնք աղքատ են, իսկ գնաճի հետևանքով աղքատությունը մեզ մոտ աճելու միտումներ ունի: Այս կարծիքին է Գործատուների հանրապետական միության նախագահ Գագիկ Մակարյանը, որի հետ զրուցել ենք տարեվերջին առկա տնտեսական ու սոցիալական հիմնախնդիրների մասին:
«Գնաճը միջինը 10 տոկոս է, բայց առաջնահերթ ապրանքների մասով աճը շատ ավելի բարձր է և ամենևին տասը տոկոս չէ: Խոսքը հացի, հացամթերքի, կարագի ու առաջին անհրաժեշտության այլ ապրանքների մասին է, որոնց գնաճից մարդիկ էականորեն տուժում են: Հիվանդանոցներում շատ մեծ քանակով հիվանդների առկայությունը ցուցիչն է նրա, որ մենք նաև առողջապահական խնդիրներ ունենք: Պատճառներից մեկն աղքատությունն է, ինչը թույլ չի տալիս մարդկանց նորմալ սնվել, բուժվել և առողջ լինել»,-«Փաստի» հետ զրույցում նշեց Գ. Մակարյանը:
Վերջինիս խոսքով, գործազրկությունը նվազեց, որովհետև ուղղակի գրանցված աշխատողների թիվն ավելացավ. «Ձեռնարկությունները նախընտրում են ավելի թափանցիկ աշխատել և վճարել հարկերը: Գործազրկության մասին դատողություն ենք անում նաև այն ցուցանիշով, թե քանի մարդ է գնացել ու որպես գործազուրկ գրանցվել: Մինչդեռ այդ թվի նվազելը դեռ չի նշանակում, որ մեր գործազուրկների թիվը շատ է պակասել: Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության ստորաբաժանումները ընդամենը 200 հազար մարդ են որպես գործազուրկ գրանցել, մինչդեռ շատերը չեն ցանկանում գործազուրկ ձևակերպվել»:
Մեր զրուցակցի խոսքով, այս խնդիրներից զատ, մեր գյուղատնտեսությունը պետք է սննդային բազայով ապահովեր երկրին, բայց իրականությունն այլ է. «Մենք դեֆիցիտ ունենք: Բացի այդ, պահածոյագործության, թարմ մրգերի ատահանման համատեքստում շատ ապրանքներ գնում են դեպի ՌԴ, իսկ Հայաստանում ամբողջ տարվա ընթացքում միրգն ու բանջարեղենը բավականին թանկ էին: Ընդհանուր առմամբ, գյուղատնտեսության արտադրողականությունը բավականին ցածր է: Այսօր, իհարկե, պարենային անվտանգության խնդիրներ չունենք, որովհետև ընկերությունները մատակարարում են, տեղական արտադրողներն ապահովում անհրաժեշտ ապրանքներով, բայց, օրինակ՝ ունենք թռչնամսի քանակի նվազում, որը չի ստացվում ավելացնել: Այս առումով անհավասար մրցակցություններ կան»:
Կարդացեք նաև
Գագիկ Մակարյանը նշեց, որ առկա տնտեսական աճը պայմանավորված է ռուս-ուկրաինական պատերազմով, մասնագետների ներհոսքով, ՀՀ-ից դեպի ՌԴ արտահանման գործոնով, ինչպես նաև գնաճով: Նրա խոսքով, ամեն դեպքում, այսօր բիզնեսի ու տնտեսության համար ամենաբարձր ռիսկը պետության անվտանգության խնդիրն է: «Պետության անվտանգությունը լիարժեքորեն երաշխավորված չէ, այն դեռ բավականին բարդ, հեղհեղուկ վիճակում է: Գտնվելով ճանապարհների կիզակետում՝ Հայաստանը մի կողմից լավ դիրք ունի այդ կիզակետն օգտագործելու տեսանկյունից, մյուս կողմից էլ ահավոր հարվածի տակ է, քանի որ բոլորն ուզում են տիրապետել այդ ճանապարհներին: Բայց, չնայած այս ամենին, բիզնեսը բավականին ոգևորված է աշխատում: Կարող եմ ասել, որ իներցիան հաղթահարված է, տեղական արտադրողները ներդրումներ են կատարում, բավականին չարչարանքով իրենց աշխատանքն են կատարում, թեպետ կոնֆլիկտի յուրաքանչյուր սրացում էականորեն ազդում է տրամադրությունների վրա: Իհարկե, բիզնեսի բնույթն այնպիսին չէ, որ միանգամից կթողնի ու կհեռանա: Ունի շահեր, հետաքրքրություն, նվիրվածություն, ինչպես նաև պատասխանատվություն պետության, աշխատողների, գործընկերների հանդեպ: Բայց, ամեն դեպքում, պետական անվտանգությունը խնդիր է բիզնեսի համար: Եթե այդ խոչընդոտը կարողանանք որոշակի մեղմացնել, կարծում եմ՝ մյուս տարի Հայաստանը կարող է հասնել նախատեսված 7 տոկոս տնտեսական աճին, ավելին՝ անցնել այդ ցուցանիշից: Բայց Հայաստանի տնտեսական աճը պետք է լինի 25-26 տոկոս, արձանագրված 14 տոկոսը քիչ է մեզ համար»,-ասաց մեր զրուցակիցը՝ ընդգծելով, որ նշվածին հասնելու համար պետական ապարատում պետք է վերանայումներ լինեն:
Աննա ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։
