Այսօր, առավել քան երբեւէ, առաջնային է արցախյան հիմնահարցի էությունը համաշխարհային հանրությանը հասցնելու խնդիրը: Ադրբեջանը, մեծ ռեսուրսներ ներդնելով, 30 տարի հնարավոր բոլոր ուղիներով աղճատում էր հակամարտության էությունը՝ այն ներկայացնելով որպես Հայաստանի կողմից իր տարածքների «օկուպացիա»: Հայկական կողմերը, համոզված լինելով իրենց պայքարի արդարացիության ու ճշմարտացիության մեջ, պատշաճ չափով գործողություններ չէին իրականացնում այդ կեղծիքին հակազդելու համար: Մինչդեռ համաշխարհային հանրության կարծիք ձեւավորելու, նույնիսկ բացարձակ ճշմարտությունները նրա գիտակցությանը հասցնելու համար պետք է դրանք պարբերաբար հնչեցնել եւ լսելի դարձնել: Հայ հանրությունը չէր պատկերացնում, որ միջազգային հանրությունը կարող է տեղյակ չլինել մեր արդարացի պայքարից (իրականում այդպես էլ կար), ինչի հետեւանքով էլ Արցախի ժողովրդի դեմ սանձազերծած 44-օրյա ագրեսիայի ժամանակ համաշխարհային հանրությունը մեծ հաշվով լռեց:
2020 թ. պատերազմից հետո ադրբեջանական հերթական ագրեսիայի դեպքերը տրամաբանության հետ որեւէ աղերս ունեցող հիմնավորումներ չունեն, դրանք ավելորդ անգամ ապացուցում են, որ Արցախի Հանրապետության շուրջ ստեղծված եւ 30 տարի ձեւավորված անվտանգության գոտին ընդամենը արցախցու ինքնորոշման հանրաքվեին Բաքվի կիրառած ագրեսիայի պատասխանի հետեւանք էր: Այսօր, օգտվելով Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ սպառազինության հավասարակշռության խախտումից եւ չդավաճանելով որդեգրած գործելաոճին, Բաքուն իրականացնում է նաեւ ագրեսիա Հայաստանի նկատմամբ: Սա է պատճառը, որ այդ ճշմարտությունը համաշխարհային հանրությանը հասցնելու գերխնդիր կա նաեւ այսօր, եւ այդ նպատակով պետք է օգտագործվեն հնարավոր բոլոր հարթակները՝ առանց որեւէ բացառության:
Այս ուղղությամբ Հայաստանի եւ Արցախի իրականացրած հետեւողական քայլերը վերջին շրջանում տալիս են իրենց արդյունքները: Եվրոպայից եւ ԱՄՆ-ից հնչում են Ադրբեջանին ուղղված հասցեական քննադատություններ, որոնց պաշտոնական Բաքուն այլեւս չունի պատասխաններ եւ ստիպված դիվանագիտության կանոնները կոպտորեն խախտող հայտարարություններ է ուղղում գրեթե բոլոր ուղղություններով, բայց, միեւնույն ժամանակ, չի կարող դրանք հաշվի չառնել, ինչը երեւում է նրա՝ որոշակիորեն կաշկանդված վարքից:
Արցախյան հիմնախնդրի եւ դրանով պայմանավորված զարգացումների վերաբերյալ ճշմարտության բարձրաձայնումները ոչ միայն ուղղորդող դեր են ունենում միջազգային կազմակերպությունների քաղաքականության համար, այլեւ Բաքվի վրա լուրջ ճնշման գործիք են:
Կարդացեք նաև
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
