«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանը
-Պարոն Օհանջանյան, Արցախ տեղափոխված Ռուբեն Վարդանյանն ընդունել է Արցախի պետնախարար նշանակվելու՝ ԱՀ նախագահ Արայիկ Հարությունյանի առաջարկն ու նոյեմբերին կստանձնի այդ պաշտոնը։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս փոփոխությունը, բացի ներքաղաքական իմաստից, արտաքին քաղաքական ի՞նչ զարգացումներ են հնարավոր և ինչքանո՞վ է այս որոշումը թելադրված Մոսկվայից։
-Ես շատ դրական եմ վերաբերվում Արցախի նախագահի նման առաջարկին և Ռուբեն Վարդանյանի համաձայնությանը Արցախի պետական նախարարի պաշտոնը ստանձնելու այս դժվարին ժամանակահատվածում, երբ մեր ժողովրդի առաջ կանգնած է պարզապես գոյատևելու և Ադրբեջանից անկախ իր գոյությունը պահպանելու խնդիրը։ Թե ինչպես է Ռուբեն Վարդանյանը գլուխ կհանի պատասխանատու աշխատանքից, ցույց կտա ժամանակը։ Բայց ես կցանկանայի, որ նա թարմ ոգի ներարկեր հին ու մաշվող կառավարման կառույցին՝ պետական կառավարման կառույցներում որակապես նոր մարդկային ռեսուրսների ներգրավմամբ։ Իսկ թե որքանով է դա համաձայնեցված Մոսկվայի հետ, իմ պատասխանն է՝ բացարձակապես համաձայնեցված է մի բանում՝ ապագա պետնախարարի հրաժարումը ՌԴ քաղաքացիությունից։ Հաշվի առնելով, որ Ռուբեն Վարդանյանն ունի բավարար բիզնես կառույցներ և ակտիվներ Ռուսաստանում, դժվար չէ ենթադրել, որ նման մերժումը համաձայնեցված է եղել Ռուսաստանի բարձրագույն ղեկավարության հետ։ Ի՞նչ նպատակ ունի դա․ նույնպես ժամանակը ցույց կտա։ Մի բան պետք է պարզ լինի բոլորին, որ մենք թույլ չենք տա, որ Արցախում ռուսական քաղաքականություն իրականացվի՝ ի վնաս մեր բարեկամական հարաբերությունների արևմտյան շատ երկրների հետ, որոնք լրջորեն մտահոգված են ղարաբաղյան հիմնախնդրի խաղաղ կարգավորմամբ՝ ժողովրդի ընտրության համաձայն։
-Ռուբեն Վարդանյանն ասել է, որ Լեռնային Ղարաբաղի համար միակ աշխատող բանաձևը կլինի «Կողք կողքի, բայց ոչ միասին» տարբերակը, որն, ըստ նրա, թույլ կտա գոյակցել հարևանների հետ, բայց չապրել նույն օրենքներով։ Ի՞նչ կարծիք ունեք այս մոտեցման մասին։
–Դե, սա նոր մոտեցում չէ, դա բացարձակապես նույնն է, ինչ խաղաղ համակեցության քաղաքականությունը։ Ես միշտ եղել եմ մեր երկու ժողովուրդների խաղաղ գոյակցության և Ադրբեջանի և Արցախի միջև համագործակցության հարթակների ստեղծման և ակտիվ երկխոսության մեկնարկի կողմնակիցը։ Մենք երբեք չենք լինի Ադրբեջանի մաս և երբեք չենք ապրի նրանց օրենքներով, բայց մենք հարևաններ ենք և պետք է փորձենք շրջել թշնամության էջը և սկսենք խաղաղ գոյակցել և զարգանալ կողք կողքի՝ ներառյալ փոխայցելությունները, բիզնես նախագծերը, մշակութային փոխանակումները և միմյանց նկատմամբ մարդկային հարգանք ցույց տալը։
Կարդացեք նաև
Մարիամ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
