Կադաստրի պետական կոմիտեի նախկին նախագահ Սարհատ Պետրոսյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Մոտ մեկ ամիս առաջ գրել էի, որ մեկ տարվա պարգեւավճարների գումարով կարող ենք հայ-ադրբեջանական սահմանն ամրակայել պատշաճ հենակետերով։ Անցյալ հինգշաբթի կառավարությունը 35 մլրդ դրամ (մոտավորապես նույն թիվը) հատկացրեց «ՀՀ պաշտպանության նախարարության շենքային պայմաններ բարելավում» տողով։ Հույս ունեմ, որ իմ գրածին ականջալուր են եղել ու այդ գումարը սահմանների ամրացման համար է։ Դե՛, ի՜նչ անենք սոցիալական ցանցերով երկրի կառավարումը շարունակվում է։
Հաշվի առնելով, նաև այս վիճակում նորից սոցիալական ցանցերում նման թեմաներով ձեռքերը տաքացնելու ցանկությունները մեծ են, երբեմն նաև ազնիվ ցանկության ու ոչ պրոֆեսիոնալիզմի պատճառով, ապա մի քանի հուշում նշվածս 35 մլրդը ծախսողներին, հատկապես, որ պարզվեց պետական կառավարման համակարգում մեր բնագավառի ներկայացուցիչները աչքի են ընկնում սիրողական աշխատելաոճով։
Այսպիսով.
Կարդացեք նաև
– Նոր կառուցվող հենակետերը պետք է լինեն կա՛մ գործարանային արտադրության (pre-fab), կա՛մ պետք է ունենան շատ պարզ ճարտարապետական լուծում, որ դրա իրականացումը չպահանջի մասնագիտական և տեխնիկական լուրջ մոտեցումներ։
– Եթե գնում ենք առաջին ճանապարհով, ապա հենակետերը պետք է ունենան շինարարական տեխնիկայի համար մոտեցում, որը չեմ կարծում միշտ հնարավոր է։
– Դրանք մասամբ պետք է լինեն ստորգետնյա կապված լինեն ստորգետնյա խողովակներով տարբեր տեսակի գծային ենթակառուցվածքների համար։
– Դրա նախագիծը պետք է մշակի հենց ինքը Պաշտպանության նախարարությունն ինչպես անում էր այն ժամանակ, երբ կար Baeйн Проект նախագծային ինստիտուտը։ Սա նաև այդ տվյալների գաղտնիության համար է, թե չէ՝ գիտեմ՝ մեր շատ ճարտարապետական ընկերություններն ավելի շատ նկարներ դնելու վրա են էներգիա ծախսում քան բուն նախագծման։
– Անհրաժեշտ է փորձել դրանք անել հնարավորինս էներգախնայող, հնարավորության դեպքում նաև էներգետիկ առումով ինքնաբավ։
– Նախատեսել նորմալ ջրամատակարարում և հնարավորության դեպքում նաև սանհանգույց։
Կարծում եմ՝ բոլորս, անկախ քաղաքական նախասիրություններից պատրաստ ենք աջակցել այս գործընթացին։ Հույսով եմ այս անգամ էլ սա տեղ կհասնի…
Հ.Գ. – Նկարում Երեւանի քաղաքապետարանի կողմից Թումանյան փողոցում հոկտեմբերին ցանված սիզամարգն է։ Չցանված մասը, «նախկիններից» մնացած գովազդային վահանակում ավելի կանաչ է…
Հիմա հարցեր.
– Ինչու ենք ցանում սիզամարգ, երբ սահմանում այս վիճակն է։
– Նույնիսկ, եթե սահմանում այս վիճակը չլիներ, որքանով է նպատակահարմար քաղաքի կենտրոնում նման սիզամարգ ունենալ։
– Ընդունենք՝ անհրաժեշտ է ու շատ լավ գաղափար է, ինչու ողջ տարածքում չի ցանվում։
Էլի եմ կարող հարցեր առաջադրել, բայց կարծում եմ՝ այսքանն էլ բավարար է, հասկանալու հանրային կառավարման որակը մեր երկրում։
