Այսօր ողջ աշխարհում մասնագետների կողմից ընդունելի են փիլիսոփայության և իրավական մտքի նշանավոր ներկայացուցիչներից մեկի՝ Ալ. դե Թոքվիլի գաղափարները: Նա գտնում է, որ ամենաժողովրդավար երկիրն այն է, ուր «…մարդիկ ունակ են միացյալ ուժերով հասնելու իրենց նպատակների իրականացման բարձր մշակույթին, պատասխանատու են իրենց ընդհանուր ցանկությունների համար և հաճախակի են կիրառում կոլեկտիվ գործունեության մեթոդը»: Այս մեթոդի վառ արտահայտությունը հասարակական կազմակերպությունների օբյեկտիվ գործունեությունն է, երբ մի նպատակի, սկզբունքի շուրջ հավաքված մարդիկ ներկայացնում են հասարակության տվյալ շերտը և կատարում արդյունքի հասնելուն ուղղված որոշակի քայլեր:
Հանրային շահերի պաշտպանությամբ կամ ծառայությունների մատուցմամբ զբաղվող մասնագիտացված ՀԿ-ները կարողացան դառնալ պետական ապարատի և հասարակության միջև խնդիրների լուծման համար միջնորդ հասարակական համակարգի կառույցներ:
Արցախի Հանրապետությունում, թեև պետական գրանցում ստացած բազմաթիվ ՀԿ-ներ կան, սակայն դրանցից քչերն են, որ սիրական գործունեություն են կիրառում և հասարակության որոշակի պահանջներ են բավարարում: Այդպիսի կառույցներից է «Անհայտ կորած ազատամարտիկների հարազատների միություն» ՀԿ, որը հոկտեմբերի 10-ին նշեց իր կազմավորման 24-ամյակը: ՀԿ հիմնադիր- նախագահ Վերա Գրիգորյանը ջանասեր կին է, մայր է, որն արցախյան առաջին գոյամարտում կորցրեց իր միակ որդուն: Դա առիթ եղավ զբաղվել պատերազմի հետևանքով անհայտ կորածների հարցերով: Ինչպես տեսնում ենք՝ նա ծավալուն, հոգեպես ու ֆիզիկապես ծանր աշխատանք ձեռնարկեց:
«Անհայտ կորած ազատամարտիկների հարազատների միություն» ՀԿ-ն հիրավի, թանգարան է մեր բոլոր պատերազմներում անհետացած ազատամարտիկների՝ նրանց մասին պատմող հուշեր, մանրամասն հավաքագրված տեղեկություններ, անձնական իրեր, այս ամենն ուղղված է գտնելու, իսկ հակառակ դեպքում նրանց անմահացնելուն:
Կարդացեք նաև
Մեր երկրի յուրաքանչյուր քաղաքացի պարտավոր է լինել այդ միության շենքում և լսել տիկին Վերայի հուզումնալից խոսքը, հանդիպել անհայտ զինվորների հարազատների հետ, քանզի սա հայրենասիրական լավագույն դասերից է և այդ միության կատարած աշխատանքի արժանի գնահատական:
24 տարիների փաստահավաք գործունեությունը միության և նրա բոլոր անդամների ազնվագույն նվիրումի մասին է խոսում, ես չէի կարող անտարբեր անցնել դրա կողքով:
Հարգելի «Անհայտ կորած ազատամարտիկների հարազատների միություն» ՀԿ անդամներ, սիրելի տիկին Վերա, սրտանց շնորհավորում եմ Ձեր անխոնջ աշխատանքի 24 տարիները, ցանկանում եմ առողջ և արգասաբեր տարիներ, խոնարհումս բոլորիդ, քանզի ցավի միջից պատմություն եք ստեղծում, մեծարում, հիշում մեր մարտիկներին:
Արցախի պետականության, անկախության, մեր կյանքերի համար զոհաբերված, մարտի նետված յուրաքանչյուր ոք արժանի է խորին հարգանքի և մեծարման, այս գործին լծված յուրաքանչյուր ոք ինձ համար ամենա է:
Ձեր գործը միայն ներկա չէ, այլև՝ ապագա, քանի որ ժամանակի նավերով մեծ ժառանգություն է տեղափոխում մեր սերունդներին, որպեսզի հանուն հայրենիքի մարտի նետվածներից և ոչ ոք չմոռացվի, նրանց հիշեն և ճանաչեն: Միայն ժառանգություն ստեղծելով կարող ենք մեր լինելիությունն ու շարունակականությունն ապահովել:
Սիրելի տիկին Վերա, մեկ անգամ ևս շնորհավոր և Աստծո օրհնությունն անպակաս լինի ձեզանից:
Թող այլևս ոչ մի պատերազմ չխլի մեր եղբայրներին… թող նրանց մեծարելու առիթները նրանց կենդանության օրոք ստեղծվեն… թող մայրն այլևս չցավա անվերջ սպասումներից։
Սոնա ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ
Արցախի, Հայաստանի, Բուլղարիայի գրողների միության անդամ
